KiTaSuMbA - SUN 2-0

Πωπω ερημιές... Έπιασα το ξεσκονόπανο μάγκες! Ρε, αλήθεια τώρα τόσο πολύ σας έλλειψα και με πήξατε στο comment ή με δουλεύετε; :-P Anyway, άργησα να εμφανιστώ και πάλι γιατί έπρεπε να πετάξω δυο γκολάκια στο SUN (Seconda Università degli Studi di Napoli). Έχουμε και λέμε: στο 24 λεπτό (24/11), Medicina legale (ιατροδικαστική) 30/30 στο 29 λεπτό (29/11), Medicina Interna (κλινική παθολογία) 28/30 Neeeeeeextttt! Περάστε ταμείο παρακαλώ! :-P Άντε, άλλα τρία και φτου ξελεφτερία! :-) (Από γενάρη δλδ, γιατί τώρα μάλλον έχει ημίχρονο - δεν προβλέπονται άλλες ημερομηνίες αλλά δεν ξέρεις και στα σίγουρα με τούτο το μπουρδέλο!)

Busy as hell! Τρέχω σαν τον Βέγγο...

Αν κάποιοι από εσάς ανησυχήσαν μήπως με φάγαν στην γωνία και γι' αυτό εξαφανίστηκα τόσες μέρες, χαλαρώστε! :-) I'm still alive and kicking! Απλά έχω πήξει στην δουλειά και μετα βίας κάνω ένα check mail την ημέρα (πόσο μάλλον να βγω βόλτα στην μπλογκογειτονιά). Και επειδή αλήθεια νιώθω λιγάκι τύψεις που σας «έγραψα» τόσο καιρό, ορίστε τα σημαντικότερα γεγονότα που με κρατήσαν μακρυά από την παρέα σας.

Φοιτητικές εκλογές Αν έχετε εμπειρία από ελληνικές φοιτητικές εκλογές με κόμματικες οργανώσεις - «στρατούς», αφισοκολλήσεις και βρωμόξυλο, ξεχάστετα... Εδώ είναι Ιταλία, οι φοιτητές είναι πρόβατα και όλες οι μανούρες γίνονται υπογείως και κατ' ιδίαν. Τα παιδιά που κρατάμε την βιβλιοθήκη (καθότι το πανεπιστήμιο την έχει γειωμένη και άρα κάποιος άλλος πρέπει να φροντίσει για την ύπαρξή της) κατεβάσαμε μια πεντάδα δικούς μας υποψηφίους για να μην γλείφουμε ξένους κώλους για κάθετί που χρειαζόμαστε. Ανάμεσα στους πέντε ήταν και ένας έλληνας - ο συγκάτοικός μου. :-P Όπως καταλαβαίνετε, η υπόθεση απαιτούσε «ανένδοτο αγώνα» με μπλα-μπλα, σωστό προεκλογικό υλικό και γερές δόσεις προεκλογικού μαγειρέματος με υπόγειες συνεργασίες... Συστάθηκε λοιπόν ατύπως «εκλογική επιτροπή» όπου κατέβηκε όλη η «εθνική ελλάδος» να στηρίξει το «γκρέκι» (σσ. από το greco, έλληνας). Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως αν θέλουμε δουλεύουμε μια χαρά, ο υποψήφιος δηλωμένος ΝΔ, ο γραφίστας μας (γνωστό μούτρο της βιβλιοθήκης) ακροδεξιός με πατέντα, ο «υπόγειος προεκλογικός μάγειρας» οργανωμένος πασοκατζής κι εγώ επί του «μπλα μπλα», τόσο για προσέλκυση ψήφων όσο και για να καλύπτω διπλωματικά τα μαγειρέματα του προηγούμενου, γνωστός μουρλο-αριστερός. Αρχικός στόχος ήταν η αξιοπρεπής εμφάνιση («μην γίνουμε και ξεφτίλα ρε μάγκες») αλλά τελικά καταλήξαμε να τους πάρουμε λίγο-πολύ τα σώβρακα!!! Η πεντάδα βγήκε επί του συνόλου μεγαλύτερη δύναμη σε σύγκριση τόσο του γκρουπ που προωθούσε η Forza Italia (να κόβεις τα πόδια στα τσιράκια του Μπερλούσκα είναι πάντα ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΥΛΑ!) όσο και αυτού που έσπρωχνε μια καθολική [παρα]εκκλησιαστική οργάνωση (ούτε που την ονειρεύτηκαν τόση δύναμη κάτι χρυσοπηγές και χριστοδουλέοι στην ελλάδα). Το γκρέκι μάλιστα έσκασε δεύτερος μέσα στην πεντάδα!!! Πάθανε νίλα βλέπεις τα ιταλά με τις αφίσες σε Α3 και τα leaflets με προγραμματικές δηλώσεις. Τι να κλάσουν οι μπερλουσκονίσκοι που μοιράζανε καρτούλες με σκέτο το όνομά τους να τους ψηφίσεις... Τι να κλάσει και ο καθολικάκιας, με τον σταυρό στο χέρι δεν γίνονται εκλογές. Άσε που την μοιριστήκαν την δουλειά πως αν έβγαινε θα μας τον έβαζε τον σταυρό μην πω που...

Διαπλεκόμενα: επέκταση της αίθουσας πολυμέσων Πριν κάποια χρόνια το πανεπιστήμιο, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού και κλασσικής μιζοφαγίας έστηνε αίθουσα με pc. Φυσικά, οι «υπεύθυνοι» ιδιαίτερα απασχολημένοι με την μάσα δεν σκεφτήκαν τίποτα για την ασφάλεια και έστησαν ένα ΠΡΑΓΜΑ μισά 98SE, μισά NT να τρέχουν σε administrator mode και χωρίς φυσικά να κρατάνε logs. Εξίσου φυσικά λοιπόν η κατάσταση έγινε αμέσως μπουρδέλο και σε λιγότερο από χρόνο η αίθουσα σφραγίστηκε από την Guardia di Finanza (κάτι μεταξύ μπάτσων και ΣΔΟΕ). Την άνοιξη στην αυτοδιαχειριζόμενη βιβλιοθήκη μας στήσαμε (ok, ok, έστησα) 4 pc που αλλιώς θα πετάγανε οι κάφροι στα σκουπίδια (IBM netvista με PIII 733) με gentoo linux, full logging, shorewall firewall, NIS authentification και openmosix loadbalancing με την ιδέα πως αν «έπιανε» το πείραμα, θα τους πιάναμε «επικοινωνιακά» απ' τ' αρχίδια να ξανανοίξουν την παλιά αίθουσα με linux αυτή την φορά και με το αζημίωτο για αυτόν που θα έστηνε τα pc (hehehe, είπαμε, ΔΙΑΠΛΟΚΗ :-P). Το πείραμα πούλησε τρελά, και το καλοκαίρι καταθέσαμε πρόταση για άνοιγμα της μεγάλης αίθουσας. Με λίγο σούξου μούξου και αφήνοντας συγκεκριμένο πρόσωπο να πάρει την «δόξα» για το εγχείρημα καταθέτοντας ο ίδιος την πρόταση αλλά όχι και τα δίφραγκα (αυτά είπαμε τα μαζεύω ΕΓΩ με μια «μιζούλα» που εξ αρχής υποσχέθηκα να δώσω στην βιβλιοθήκη μας και όχι σε πρόσωπα) η πρόταση πέρασε από την επιτροπή σχεδόν ομόφωνα - αν και με ψαλίδισμα του 30%. Έλα όμως που στις αρχές οκτώβρη (μετά την εξεταστική, θέμα προτεραιοτήτων είπαμε) που πήγαμε να παραλάβουμε κλειδιά μας είπαν πως ο πρόεδρος της σχολής το «ξανασκέφτηκε» και χωρίς καμιά συγκεκριμένη δικαιολογία μας έβαλαν στο περίμενε. Με συνεχείς αναβολές για μια συνάντησή μας, ήταν προφανές πως επιδίωκε την αποτυχία του project λόγω χρόνου (πρέπει να έχει γίνει μέχρι τέλη δεκέμβρη για να πάρουμε λεφτά) - κι εδώ βρωμάει μίζα από εταιρία. Ο κυρ-πρόεδρος όμως τον Μάρτη κατεβαίνει σε εκλογές για πρύτανης του πανεπιστημίου. Καπάκι λοιπόν μετά την καταμέτρηση στις φοιτητικές εκλογές, ήρθε με νομαρχιακό σύμβουλο να του δείξει πόσο «καλή δουλειά κάνουν τα παιδιά στην βιβλιοθήκη» με την «δική του φροντίδα» και τα pc που έγω έχω στήσει εκεί. Συμπτώσεις; Δεν νομίζω! Κατάλαβε προφανώς πως με την δύναμη που πήραμε στις φοιτητικές εκλογές και έχοντας βασικό αντίπαλο κάποιον από το πολυτεχνείο που δουλεύει ως σύμβουλος σε γνωστή μου εταιρία ανακατεμένη με linux και open source (κάτι που φυσικά άφησα να διαρεύσει με τρόπο) μπορούσαμε να τον «κάψουμε» και παράτησε την μίζα για την εκλογή! Χεχεχ! Κουφάλα, σε στριμώξαμε!!! :-) Καταλάβατε τώρα έναν από τους λόγους που ασχολήθηκα τόσο πολύ με τις εκλογές; Φυσικά πάλι, όλη την σχολή την συμφέρει να γίνει πρύτανης ώστε να πρέπει να παρατήσει τα διδακτικά του καθήκοντα και να γλιτώσει κόσμος και κοσμάκης τις σπασαρχιδιές του στο προφορικό της φαρμακολογίας. It's a win-win situation!!!

Άλλες σκοτούρες Η δουλειά με τα manuals για το linux certification που γράφω έχει ήδη καθυστερήσει αρκετά οπότε τρέχω και δεν φτάνω και με αυτό. Επίσης μέσα στον όλο χαμό πρέπει να ανοίγω και κανα βιβλίο γιατι αλλιώς ζήτω που καήκαμε. Καλά τα λεφτά στην τσέπη αλλά όσο δεν τελειώνω, χαλάω περισσότερα απ' όσα βγάζω και άρα «μπαίνω μέσα». Μόλις χαλαρώσει λίγο η κατάσταση πάντως θα φροντίσω να είμαι πιο τακτικός στα ποστ μου.

I miei coglioni...

Για όσους δεν καταλάβανε... δεν πειράζει, δεν χάσατε και τίποτα.

Για όσους πάλι καταλάβανε, ναι... μου την έχει δώσει ΕΝΤΕΛΩΣ! Έχω πάρει σαν δουλειά να γράψω τα manuals για το linux certification της εταιρίας. No worries θα μου πεις, latex ξέρεις αρκετό, βάλε και το memoirs σαν documentclass που μαμεί και δέρνει και είσαι τσέκας. Εμ. το κόλλημα δεν είναι στα technicalities... είναι με τους ανθρώπους.

Σκάει το πρωί τηλέφωνο ο δικός σου και πως πάει και τι κάνεις και προχωράει το ρημάδι; Ναι ρε φίλε, δεν μπορώ να περάσω να τα πούμε από κοντά αλλά τσίμπα σε mail το 1ο κεφάλαιο και πέσμου πως τα βλέπεις. Ε, όσο πήρατε εσείς απάντηση πήρα κι εγώ. Τι διάολο ρε φιλαράκο, να μου σπας τα παπάρια πρωί πρωί ήξερες, ένα scroll 30 σελίδες pdf δεν μπορείς να κάνεις; Να ξέρω κι εγώ τι κάνω... Μην μου πεις μετά από καμια βδομάδα πως άλλα θες και κάθομαι και ξαναγράφω σαν μαλάκας! Άσε που και μόνο το γεγονός πως πρέπει να σου στείλω pdf αντί για το .tex να κάνουμε δουλειά μας interactively είναι επιεικώς ντροπή για κάποιον που δηλώνει unixας - να χέσω μέσα στο AIX σου ρε μπάρμπα!

Ωραια... και αφου μου πρήστηκε το δεξί, κάτσε να πρηστεί και το αριστερό να τα έχουμε ασορτί. Υποτίθεται πως γράφω για mandriva μιας και είναι entry level και οι αναγνώστες παντελώς γκαγκα... Οκ, μπορεί όπως γράφω να έχω δίπλα μου μια λεκάνη να ξερνάω με τις user-friendly ανωμαλίες της mandriva αλλά η δουλειά είναι δουλειά... Μπορεί επίσης να ξήλωσα το DVD-ROM να βάλω τον αρχαίο 15αρη δίσκο να την κάνω install αλλά και πάλι δεν τρέχει τσάι... καλύτερα λίγη ταλαιπωρία με το hardware παρά να στείλω στο διάολο την gentoo μου - δεν σφάξανε. Κι αφού μπαίνω στο κεφάλαιο 2 (το 1ο είναι παραμυθάκι περί unix, φιλοσοφίας GNU και δεν συμμαζεύεται) ήρθε η ώρα να την στήσω για να α) ξέρω τι στο διάολο γράφω β) τραβήξω και τα σχετικά screenshots (γιατί έτσι και χώσω το δικό μου desktop θα αρχίσουν να τρέχουν σαν μουρλοί όσοι το ξεφυλλίσουν το βιβλίο). Εμ δε! Ο συγκάτοικος πήρε μαζί του τα δισκάκια στην ελλάδα! Τι να τα κάνει;!! Αφού είναι αμετανόητος πατζουράς! Ωχ θεέ μου... άντε ξανακατέβασε 2,1Gb isos από ftp.unina.it και ftp.ntua.gr μπας και κάνουμε πιο γρήγορα - παπάρια, έχουν cap κάπου στα 30kb/s! Να χέσω μέσα στην broadband μου! Πάει πρήστηκε και το αριστερό τ' αρχίδι...

Aghhh!!! Sorry για το rant, αλλά δεν άντεχα... θα έσκαγα!

Του σινεμά το γύρισμα

Τώρα τελευταία παρατηρώ μια έξαρση στην κινηματογραφική κριτική στην blogόσφαιρα. Κάτι το φεστιβάλ, κάτι το ξεκίνημα της νέας σεζόν, οι bloggers καταπιάνονται μαζικά με τις ταινίες, και μάλιστα όχι με trivial χολυγουντιανά κατασκεύασματα. Σαν διαπιστευμένος πλέον «σεντονάς» σκέφτηκα να βγάλω και εγώ κάτι στην βιτρίνα επί του θέματος.

Μην φοβάστε, δεν πρόκειται να κάνω εκτεταμένη κριτική πάνω σε συγκεκριμένες ταινίες αλλά να περιγράψω ένα φαινόμενο από προσωπική σκοπιά. Δεν υπήρξα ποτέ αυτό που λέμε «κουλτουριάρης» σε ότι αφορά τον κινηματογράφο. Βέβαια πάντα προτιμούσα μια πιο «ψαγμένη» ταινία από την τελευταία σφαγή του Σβάρτζι ή όποιου άλλου, αλλά όταν άκουγα την φράση «Ευρωπαϊκός κινηματογράφος» μου σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο. Με ελάχιστες ευχάριστες εξαιρέσεις ήμουν σχεδόν σίγουρος πως πρόκειται για εξώφθαλμα και βαρετά βαθυστόχαστες αερολογίες που ντύνονταν το ψεύτικο ράσο της τέχνης.

Τα τελευταία χρόνια όμως κάτι έχει ριζικά αλλάξει. Κάτι που δεν είμαι σίγουρος αν άλλαξε μέσα μου ή αντικειμενικά στην σκηνή. Με όλο και αυξανόμενους ρυθμούς βλέπω περισσότερες διεθνείς ταινίες και μένω πάντα πιο ευχαριστημένος από τα χολυγουντιανά παραμυθάκια. Είδα το αργεντίνικο «Nine Queens» και έμεινα μαλάκας. Αργότερα έπεσε στα χέρια μου το χολυγουντιανό remake (ούτε που θυμάμαι τον τίτλο) και μόνος λόγος να το δώ ολόκληρο ήταν να διαπιστώσω πόσο πεζή και «κυριολεκτική» ήταν η μεταφορά και πόσο αυτό το πράγμα σκότωνε την ταινία. Για χρόνια τα καλύτερα αστυνομικά βγαίνουν απ'την Γαλλία: ακόμα και αυτά με χολυγουντιανού τύπου υπερβολές («Σφηκοφωλιά») έχουν μια φυσικότητα στο σενάριο και τους διαλόγους που έχω πολύ καιρό να δω σε κάποια χολυγουντιανή παραγωγή. Πρωτότυπα σενάρια (Empire Des Loups) και δραματική εξέλιξη (36 Quai Des Orfevres) σε αστυνομική περιπέτεια δείχνουν να είναι μονίμως εξόριστα στοιχεία από το χόλυγουντ. Βλέπω τον ουσιαστικά ανύπαρκτο μέχρι πρόσφατα αγγλικό κινηματογράφο να βγάζει διαμάντια κοινωνικού δράμματος (Dear Frankie) και παρακολουθώ το μακρυσκελέστατο βραζιλιάνικο «city of god» χωρίς να κάνει την παραμικρή κοιλιά. Βλέπω το χιλιανό «Machuca» να σκιαγραφεί με γλαφυρότητα και εκπληκτική ακρίβεια τις αντιθέσεις της εποχής που οδήγησαν στην αιμοσταγή χούντα έκεινου του τόπου χωρίς να πέφτει σε λάθη πολιτικού προσδιορισμού ή την λήψη αστήρικτων θέσεων. Βλέπω, βλέπω, βλέπω... κι όμως το χόλυγουντ με τα εκκατομύρια δολλάρια σε budget και αντικειμενικά αστεράτους ηθοποιούς αδυνατεί πλήρως να αντιδράσει. Πέρα από τις μισοβέζικες γλυκανάλατες κουλτουρέ προτάσεις του, αναγκάζεται στην σαχλοκωμωδία του στυλ Meet the Parents (μην το πάρετε αρνητικά τελείως - καλές είναι αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις Κυριακή απόγευμα) ακόμα και ξαναζεσταμένη (Guess Who) και την υποχρεωτική εισαγωγή χαζοχαρούμενης αττάκας στις περιπετειώδεις ταινίες. Τα «περσινά ξινά σταφύλλια» (Herbie Reloaded) καταντάνε χειρότερα ακόμα και από τηλεοπτικές σειρές (Dukes) ενώ μοναδική σανίδα σωτηρίας παραμένει η πιτσιρικαρία (Μαδαγασκάρη, Χάρυ Πόττερ στην νιοστή, κτλ.). Τέλος, οι προσπάθειες για remake παλιών ή ξένων ταινιών είναι μακράν χειρότερες από τα original πονήματα και δημιουργούν ακόμα περισσότερο την αίσθηση πανικού και ανικανότητας που πρέπει να κυριεύει το χόλυγουντ.

Έγινε ο διεθνής κινηματογράφος τόσο γαμάτος πια; Ίσως... Η φτηνή ψηφιακή τεχνολογία εκμηδένισε το τεχνικό χάσμα που παλιότερα υπήρχε ακόμα και σε μη εξεζητημένα σενάρια - έναν βασικό ίσως παράγοντα στην extreme κουλτουρέ στάση του παλαιότερου ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Πλέον ένα δραματικό ή και προσγειωμένο αστυνομικό έργο μπορεί με σχετική άνεση να παραχθεί χωρίς τα τεράστια στούντιο και τις σωρούς από χρήματα.

Κατάντησε τόσο χάλια πια το χόλυγουντ; Μάλλον... Η political correctness που έχει καταντήσει υπεραξία στην αμερικανική κοινωνία δεν μπορεί παρά να εκφραστεί και στην κατεξοχήν pop τέχνη του αμερικανικού κινηματογράφου. Αποφεύγονται έτσι τα hot issues ή η hot potato ανάλυση αυτών. Αποτέλεσμα; Οι γλυκανάλατες χαζοκωμωδίες και τα ξαναζεσταμένα, χωρίς οπτική, remake. Διαφυγή στο φαντασιακό και στο παιδικό ρεπερτόριο.

Μήπως όμως κι εγώ απλά άλλαξα; Μήπως γουστάρω πια κάτι το απρόσμενο; Μήπως η outsider ταινία μου προκαλεί περισσότερη έλξη εξαιτίας αυτής ακριβώς της φύσης της; Δεν ξέρω... Υποθέτω πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει εν μέρει. Πως η πτώση του χόλυγουντ δεν είναι τόσο αβυσσαλέα όσο μου φαίνεται. Πως η άνοδος του διεθνή κινηματογράφου δεν είναι τόσο τεράστια όσο μου φαίνεται. Παρόλη την υποκειμενικότητα της κρίσης μου όμως δεν παύω να είμαι σίγουρος σχεδόν πως αυτά τα φαινόμενα έστω σε κάποιο βαθμό ισχύουν.

ΥΓ.: Και μετά από άλλο ένα σεντόνι, σκέφτομαι να αλλάξω τον υπότιτλο στο blog μου σε «Είδη προικός: Μεγάλη ποικιλία σε σεντόνια παντώς τύπου»! :-P

Trilok Gurtu και άλλα «κουλτουριάρικα»

Σήμερα έβαλα να ακούσω ένα δισκάκι που είχε πολύ καιρό να παίξει σπίτι (ίσως και πάνω από χρόνο). Trilok Gurtu - Kathak.Ινδός percussionist, απίστευτα πετυχημένος πειραματιστής. Μπορεί όταν παίζει tablas να μην φτάνει τον απίστευτο βιρτουόζο Zakir Hussain οι επαναστατικές ιδέες του όμως στον χώρο των κρουστών μας έχουν προσφέρει ανεπανάληπτα ακούσματα. Θυμάμαι σαν να'ταν χτες εκείνη την συναυλία το 1999 στο λυρικό Teatro Bellini. Χωρητικότητας περίπου 4000 θεατών, κατάμεστο, είμασταν απίστευτα κωλόφαρδοι να βρούμε θέση σε ένα όχι εντελώς πλάγιο θεωρείο. Λογής λογής κόσμος, κυριλέδες, κολλημένες έθνικ παρέες «ταγαροφόρων» κι εμείς σε ψιλο-rave ντυσιματάκι και την φυσιολογία που διαβάζαμε στην τσάντα αφού είχαμε σκάσει κατευθείαν από την βιβλιοθήκη... Ο απίστευτος, ανακούρκουδα πάνω στο χαλάκι, πέρναγε τα σείστρα πάνω από έναν κουβά νερό (ναι, ΚΟΥΒΑ) στον οποίο είχε βυθίσει μικρόφωνο και πέρναγε το σήμα στον sequencer. Η γυναίκα του χώρευε φορώντας καμια 100η κουδουνάκια όχι ακολουθώντας αλλά συμπληρώνοντας την μουσική. Στον χαμό άκουγες σίταρ, ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, χειροκίνητο παραδοσιακό αρμόνιο, ganawa (βορειοαφρικανικό δίχορδο μπάσο) - Jesus! Πως ταιριάζουν όλα! Όταν τέλειωσε η συναυλία ο Gurtu χρειάστηκε να ξαναβγεί τρεις φορές να παίξει το τελευταίο τραγούδι και 4000 άτομα να τραγουδάμε μαζί του, κρεμασμένοι απο τα θεωρεία και αγκαλιασμένοι στην «πλατεία» του θεάτρου. Βγαίνοντας έξω στο δρόμο, τουλάχιστον οι μισοί συνεχίζαμε να το ψιλομουρμουράμε με ένα ηλιθιώδες χαμόγελο κολλημένο απάνω μας. Εκείνο το τραγούδι ήταν πλέον ΔΙΚΟ μας (Brazilian). Κοίτα τι θυμίθηκα τώρα...

memtest-86: «ΤΡΥΠΑ» στα 791Mb!

Η αλλιώς, πως τον ήπια μέχρι τις αμυγδαλές...

Τις τελευταίες μέρες, το tower pc είχε αρχίσει να κάνει «παλαβιάρικα»: segfaults, στουκαρίσματα κτλ. Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, δεν είχα δει σωστά στημένο linux box να φαίρεται έτσι - πόσο μάλλον που δεν είχα κάνει και κανα update για να πεις ότι τα σκάτωσα με καμιά library... Μπήκαν ψίλοι στα αυτιά μου, μην άρχισε να τα τινάζει το reiser4 στο /usr μετά απο 2 απανοτά black-outs που έκατσαν στο σπίτι.

Ξέρω, ξέρω, extreme experimental fs στο /usr, are you fscking nuts? Δεν μου έδωσε πότε μέχρι τώρα προβλήματα και για κάποιο καιρό κράταγα backup το partition μέχρι να σιγουρευτώ πως δεν θα μου έσκαγε στα μούτρα. Ε, με 4 μήνες 24/7 operation, τι με updates, τι με installs, τι με power losses είχα σιγουρευτεί για το αξιόπιστο και σταμάτησα τα incremental backups, πέταξα και το γιγάντιο tar γιατί ξέμενα από δίσκο και όλα ωραία... μέχρι τις προάλλες, που άρχισαν οι «ομορφιές».

Boot λοιπόν με το custom livecd με kernel nitro και reiser4 support (πάντα έχετε ένα πρόχειρο, είναι αφάνταστα χρήσιμο!) και κάνω fsck. Επιβεβαιώνονται οι φόβοι μου: έβγαλε παπάδες - «και δούλευε έστω έτσι ρε το θηρίο; Μωρέ μπράβο!». Reboot, και τα πράγματα καταντάνε σουρεάλ:
- τι στο διάολο, λες να γαμήθηκε physically ο δίσκος;!!
- μπααα, το S.M.A.R.T. μια χαρά report δίνει... Μάλλον έχασε κανά inode παραπάνω με το fsck και φρικάρουν εντελώς κάποια proggies.
- Ok, reinstall το δίνα πρόγραμμα να στρώσει... Ooops, segfault ο gcc! Εεεεε;!!!
- Ξανά! Ooops, segfault το emerge! Τι έγινε, γαμώ το σπίτι σου, γαμώ;!
- Ξανά! Ok, package emerged correctly! Χμμ... Ρε, λες; Αν είναι έτσι, τον ήπιαμε...

Όποιος έχει δει μια 20άρα bug reports, ξέρει πως σε linux κάτι τέτοια inconsistent segmentation faults, ειδικά σε gcc, δεν ωφείλονται σε κάποια «προσωπικότητα» του pc, ούτε σε μάγια. Εδώ βρωμάει memory corruption...

Reboot ξανά με το livecd και επιλογή για memtest-86: δεν δείχνει πάντα την ζημιά, αλλά τα περισσότερα τα πιάνει και αν είναι έτσι, ζήτω που καήκαμε... Ανάβω τσιγάρο και πριν προλάβω να κάνω το μισό, έχω αρχήσει τις παναγίες και τους χριστούς! Στο 10% το test, έχει πετάξει ίσαμε 16000 errors, ΟΛΑ consistently στα 791Mb, δηλαδή κάπου στα μισά του 2ου memory module (έχω - είχα μάλλον - 2 των 512). Σβήσιμο, πετάω έξω το 2ο module (2 χρόνια νεότερο παρακαλώ από το άλλο!) και ξανά boot με livecd και memtest86. All pass, τουλάχιστον έχω 512Mb ακόμα και δεν θα τρέχω σαν τον παλαβό να πάρω μνήμες...

Reboot. Παραξενιάς συνέχεια... Ωχχχ! Μόλις κατάλαβα τι μαλακία έκανα. Έτρεξα fsck με --rebuild-fs με «τρύπια μνήμη». Κι αν δεν ήταν σώβρακο το partition, σίγουρα τώρα το έχω κάνει. Μετά απο μια σειρά «αυτομουντζώματα» και headbanging στο γραφείο, ακολουθεί απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης με κατέβασμα portage snapshot και του τελευταίου stage3 και emerge -pve world. Στα μισά του emerge... BOOM! /usr/bin/python: bad interpreter. Χωρίς βρισίδια, αφού το ένιωθα πως τα chances ήταν πια μηδαμινά, αναφωνώ: Boy, are we fucked now!

Reboot με livecd, ξύλωμα/καθάρισμα partitions και install from scratch. Αυτή την στιγμή κάνει compile το kdebase ενώ εγώ σας γράφω από το laptop...
Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω!!!

Συμπέρασμα 1: Never, EVER, try to fix the software unless you are 100%, positevely sure that the hardware operates correctly. Μ'άρεσει που τα διδάσκω κιόλας ο μαλάκας. «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις...»

Συμπέρασμα 2: Ποτέ, μα ποτέ μην ξαναγοράσεις πράγμα από ναπολετάνικο retail shop. Όλα σκάρτα βγήκανε ρε πούστη μου! Ότι έχω πάρει από ελλάδα, από internet, από προμηθευτές... όλα μια χαρά. Ότι πήρα από εδώ, από διάφορα μαγαζιά, όλα τα πήρε ο διάολος. ΟΛΑ!!! Σκατόγυφτοι, φέρνετε Β διαλογές και τις πουλάτε για χρυσάφι... Αει στο διάολο παλιόπουστες!

Αχ, αυτά τα «ναρκωτικά»...

Update: Μετά από την ιδιαίτερα δημιουργική συζήτηση που ακολούθησε, ιδίως προς το τέλος της «ζωής» αυτού του post, αποφάσισα να το εμπλουτίνω με κάποιες extra πληροφορίες που μας προσφέρθηκαν στα σχόλια σε μια πιο ολοκληρωμένη και ευκατανόητη μορφή. Τα νέα κομμάτια παρουσιάζονται σε italics και σε [...] ο συνεισφέρων. Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για τον Psiloman που δεν είναι blogger και μας πλούτισε με μερικά βαρειά βαρειά «σεντόνια» σαν ανώνυμος.

Και χασικλής ο ΓΑΠ (μην το ξεχνάμε αυτό) O Γιώργος Παπανδρέου το έχει πει δημόσια: Στην Αμερική? δοκίμασε χασίς. Mαριχουάνα συγκεκριμένα. ΦΩΣ της ΠΡΑΒΔΑ

...εκείνες τις ουσίες που εξ ορισμού διευρύνουν τη συνείδηση (π.χ. lsd και thc, αν και το lsd μάλλον την ξεχειλώνει). :) J95

Με αφορμή τα παραπάνω σχόλια, αποφάσισα πως η υπόθεση «ναρκωτικά» θέλει πολύ κουβέντα πριν ξεκαθαρίσουν έστω κάποιες βασικές αλήθειες, και αξίζει λοιπόν ένα post στο blog μου. Δεν πρόκειται να κονταρομαχήσω με κανέναν για το τι πιστεύει και τι κάνει - δικαίωμά του και εγώ δεν είμαι ούτε πατέρας, ούτε αδερφός, ούτε κολλητός, ούτε γκόμενος ούτε και μπάτσος για να του αλλάξω τα μυαλά ή να επαινέσω τις ιδέες του. Αντίθετα θα αναφέρω αυτά που είναι αντικειμενικά γνωστά και επιστημονικά αποδεδειγμένα, οπότε και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, δεν θα κατεβώ σε εξαιρετικές λεπτομέρειες για να μην εξελιχθεί το post σε «κινέζικα» παρά θα προσπαθήσω να απλοποιήσω τα πράγματα όπου αυτό είναι εφικτό χωρίς να παραποιείται η αλήθεια. Ζητώ λοιπόν προκαταβολικά συγνώμη απ' όσους ξέρουν τα πράγματα σε επίπεδα βαθύτερα των όσων αναφερθούν παρακάτω.

Καταρχήν, ο ίδιος ο όρος «ναρκωτικά» είναι εσφαλμένος. Ναρκωτική λέγεται μια ουσία ικανή να προκαλέσει νάρκωση. Η κατάσταση της νάρκωσης παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:

• ακινησία: απώλεια της οικειοθελούς κίνησης
• αμνησία: απώλεια συνείδησης και μνήμης του γεγονότος
• αναλγησία: απώλεια αίσθησης πόνου
• αναισθησία: απώλεια των αισθήσεων (αφή, πίεση, θέση του σώματος κτλ.)
• απώλεια αντανακλαστικών
• ατονία: χαλάρωση του τόνου των σκελετικών μυώνων

Είναι προφανές πως ελάχιστες ουσίες από αυτές που χρησιμοποιούνται τακτικά σαν recreational drugs μπορούν να προκαλέσουν νάρκωση, και ακόμα και αυτές δεν χρησιμοποιούνται σε τέτοιες δόσεις. Το πραγματικό κοινό σημείο όλων των recreational drugs (και θα προτιμήσω αυτόν τον όρο από εδώ και στο εξής) είναι η ψυχοτρόπος δράση: η διαφοροποιήση δηλαδή της ψυχολογικής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο σχετίζεται ο λήπτης με τον εαυτό του και το περιβάλλον του, έμψυχο και άψυχο. Παρακάτω αναφέρω τον τρόπο δράσης των πιο γνωστών ψυχοτρόπων ουσιών που χρησιμοποιούνται σαν recreational drugs.

Καφεΐνη Φαρμακοδυναμική: Η καφεΐνη ανήκει χημικά στις ξανθίνες. Η δράση της είναι εντός του κυττάρου, νευρικού και μη, μπλοκάροντας την φωσφοδιεστεράση, ένα ένζυμο που «κλείνει» το μήνυμα της αδρεναλίνης. Τελικό αποτέλεσμα είναι η αύξηση του χρόνου και της έντασης δράσης της αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης που φυσιολογικά χρησιμοποιεί ο οργανισμός μας. Χημικό ανάλογο είναι και η τεοφυλλίνη που, παρόλο το όνομά της, δεν βρίσκεται μόνο στο τσάι αλλά και στον καφέ, την σοκολάτα, την coca-cola κ.α. Επιβλαβείς ενέργειες: Η καφεΐνη αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς, προκαλεί αγγειοδιαστολή, υπόταση/υπέρταση (ανάλογα με το ποιος μηχανισμός έχει το πάνω χέρι: καρδιακός η αγγειακός), νευρικότητα, μείωση της συγκέντρωσης, αυπνία. Η χρόνια χρήση έχει συνδεθεί με αυξημένη συχνότητα υπέρτασης, αθηρωμάτων, αγγειοεγκεφαλικών επισοδείων και εμφράγματος του μυοκαρδίου. Εξάρτηση: Η καφεΐνη δίνει εξάρτηση τόσο ψυχολογική όσο και σωματική. Η τελευταία ωφείλεται σε ένα "reset" που κάνει ο οργανισμός ωστε να λειτουργεί «φυσιολογικά» ενώ στο αίμα ρέει καφεΐνη. Αποτέλεσμα βέβαια είναι πως θες τουλάχιστον δυο εσπρέσσο για να «ανοίξει το μάτι» το πρωί.

Νικοτίνη Φαρμακοδυναμική: Περιέχεται στον καπνό, ουσία έντονα λιπόφιλη, περνάει ταχύτατα από τα εισπνεόμενα αέρια καύσης του καπνού στο αίμα και διαχέεται εξίσου ταχύτατα στον εγκέφαλο. Λειτουργεί σαν ανάλογο της ακετυλχολίνης σε συγκεκριμένο είδος υποδοχέα που πήρε και το όνομά της (νικοτινικός). Η ακετυλχολίνη στον εγκέφαλο βρίσκεται κυρίως στον φλοιό και το επιχείλιο σύστημα και παίζει σημαντικό ρόλο στην προσοχή και την συγκέντρωση. Η λήψη νικοτίνης αυξάνει την προσοχή και την συγκέντρωση ενώ λειτουργεί σαν ελαφρύ αγχολυτικό, περιορίζοντας τα αποτελέσματα της «έκρηξης» ντοπαμίνης στον εγκέφαλο σε έκτακτες καταστάσεις. Επιβλαβείς ενέργειες: Παρότι οι περισσότερες τοξικές δράσεις του καπνίσματος ωφείλονται στα πολλά προιόντα της ατελούς καύσης οργανικής ύλης (πίσσα, μονοξείδιο του άνθρακα, βενζόλιο, κλπ.) η ίδια η νικοτίνη δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η συμβολή της στα καρδιαγγειακά και εγκεφαλικά επεισόδια αλλά και στον ερεθισμό των βρόγχων και επομένως αυξημένο κίνδυνο για χρόνια βρογχίτιδα και άλλες παθήσεις του αναπνευστικού είναι αδιαμφισβήτητη. Φυσικά η σύνδεση του καπνίσματος εν γένει με τον καρκίνο και άλλα προβλήματα υγείας είναι πασίγνωστη. Πέρα από την χρόνια τοξική δράση, η νικοτίνη μπορεί να προκαλέσει ασθματική κρίση, υπέρταση, έντονο πονοκέφαλο, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και όξυνση οισοφαγίτιδας, ζαλάδες, εμετό. Εξάρτηση: Προκαλεί ισχυρότατη σωματική εξάρτηση ωφειλώμενη στο φαινόμενο του down regulation (μείωση του αριθμού των εξειδικευμένων υποδοχέων). Το αποτέλεσμα είναι πως ο καπνιστής πρέπει να λαμβάνει νικοτίνη ώστε να ανταπεξέλθει σε όλο και περισσότερα και λιγότερο απαιτητικά σε συγκέντρωση έργα (μελέτη, χρήση υπολογιστή, διάλογος κτλ.) ενώ γίνεται πάντα πιο απαραίτητη και η αγχολυτική της δράση. Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και η ψυχολογική εξάρτηση, κυρίως σε σχέση με την λιγότερο έντονη αγχολυτική δράση (θετικά αποτελέσματα με placebo: τσίχλα, κομπολόι κτλ.). Ο νικοτινομανής εμφανίζει χαρακτηριστική κρίση με ανησυχία, νευρικότητα, ορθοστατισμό, κνησμό, εφίδρωση.

Αιθυλική αλκοόλη Φαρμακοδυναμική: Απορροφάται σχετικά γρήγορα ήδη από το στομάχι αλλά και από την στοματική κοιλότητα (όποιος αμφιβάλει ας πιεί μια μπύρα με καλαμάκι). Δρά στους υποδοχείς του GABA όχι σαν ανάλογο παρά ενισχύοντας την δράση του ίδιου («δένει» αλλού πάνω στον υποδοχέα). Το GABA είναι ο κλασσικός «αρνητικός» νευροδιαβιβαστής του νευρικού μας συστήματος (εμποδίζει αντί να εξιτάρει τα νευρικά κύτταρα). Ενισχύοντας λοιπόν το GABA, το αλκοόλ μειώνει την δράση του εγκεφάλου. Συγκεκριμένα, σε μικρές σχετικά δόσεις, «χτυπάει» τον φλοιό και το παραχείλιο σύστημα με αποτέλεσμα την αλλοίωση συναισθημάτων και της κριτικής ικανότητας, ενώ λίγο αργότερα παρατηρούνται καθυστέρηση στην ταχύτητα αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα και μείωση των αντανακλαστικών. Τέλος, επιρρεάζεται η παρεγκεφαλίδα που χρησιμοποιεί ένα πολύπλοκο σύστημα νευρώνων που λειτουργούν με GABA οπότε και χάνεται ο συντονισμός κινήσεων, άρθρωσης και ισσοροπίας. Επιβλαβείς ενέργειες: Πέρα από τα γνωστά σε όλους άμεσα αποτελέσματα και τις συχνά τραγικές τους συνέπειες, η χρόνια χρήση αλκοόλ οδηγεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή του ήπατος, αρχικά υπό την μορφή στεάτοσης (αντικατάσταση του κανονικού ιστού με λιπώδη) και τελικά την κίρρωση και τον θάνατο. Εξάρτηση: Ισχυρότατη σωματική εξάρτηση εξαιτίας του φαινομένου της down regulation. Μάλιστα η κρίση του αλκοολικού είναι τόσο έντονη ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί παθολογικό φαινόμενο και να χρήζει ιατρικής περίθαλψης λόγω των όχι σπάνιων επιπλοκών της.

Τετραυδροκανναβινόλη Φαρμακοδυναμική: Η τετραυδροκανναβινόλη (THC) είναι η βασική δραστική ουσία που περιέχεται στα φύλλα της ινδικής κυρίως κάνναβης. Λιπώδης χημική ουσία, απορροφάται ταχύτατα από τα εισπνεόμενα αέρια καύσης, του πιο συνηθισμένου τρόπου λήψης της. [kkk, KiTaSuMbA] Χημικά παρόμοιες ουσίες που επίσης περιέχονται στην ινδική κάνναβη είναι η κανναβινόλη (CΒN), η καναβιδόλη (CBD) αλλά και πολλές άλλες. Οι ουσίες αυτές είναι χημικά και φαρμακολογικά ανάλογες ενδογενών ουσιών (ενδοκανναβινοειδή) με κύρια την ανανδαμίδη. Ο τρόπος δράσης των ενδοκανναβινοειδών διαφέρει ριζικά από τους κλασσικούς «νευροδιαβιβαστές» (ουσίες-μυνήματα που χρησιμοποιούν οι νευρώνες μεταξύ τους). Πρώτα απ'όλα δεν χρησιμοποιούνται ποτέ αυτόνομες αλλά πάντα σε συνδιασμό με άλλους κλασσικούς νευροδιαβιβαστές και των οποίων την δράση μετατρέπουν. Γι'αυτό συγκαταλέγονται στους λεγόμενους «νευρορυθμιστές». Επιπλέον δεν βρίσκονται «αποθηκευμένες» εντός του κυττάρου, ούτε απελευθερόνονται κατά τρόπο κβαντισμένο όπως οι κλασσικοί νευροδιαβιβαστές. Αντίθετα παράγονται εκείνη την στιγμή (σαν απάντηση σε κάποιο μύνημα) από την ίδια την κυτταρική μεμβράνη και, καθότι εξαιρετικά λιπόφιλες, διαχέονται σε όλο το γυρω περιβάλλον αντί να παραμείνουν περιορισμένες στον χώρο της σύναψης (σημείο επαφής και αλληλεπίδρασης 2 νευρώνων). Ο ταχύτατος καταβολισμός τους συμβάλλει στον περιορισμό της δράσης τους στην άμεση «γειτονιά» του νευρώνα που τις παρήγαγε και μόνο. Ανάμεσα στους νευροδιαβιβαστές που ρυθμίζουν «κατασταλτικά» τα ενδοκανναβινοειδή βρίσκονται η ντοπαμίνη (που παίζει κύριο λόγο στην προσοχή αλλά και την motivation, «φιλτράροντας» τα «ασήμαντα»), η σεροτονίνη (κατεξοχήν εμπλεκόμενη στην συναισθηματική φόρτιση και ερμηνεία των ερεθισμάτων) αλλά και το γλουταμικό οξύ (τον βασικό «θετικό» νευροδιαβιβαστή - που εξιτάρει δηλαδή - στον φλοιό του εγκεφάλου).
Έχοντας υπόψιν αυτήν την δράση, τα γνωστά αποτελέσματα της χρήσης ινδικής κάνναβης εξηγούνται με απόλυτα λογικό τρόπο: μείωση της motivation και της προσοχής σε εξωτερικά ερεθίσματα (introspective effect), αλλοίωση της συναισθηματικής φόρτισης, υποκειμενική «επιβράδυνση» του έξω κόσμου, μείωση της οικειοθελούς κίνησης - κυρίως στο «πέρασμα» από την βούληση/απόφαση στην εκτέλεση του κινητικού προγράμματος, τάση για υπογλυκαιμία.
[kkk, KiTaSuMbA] Υπάρχει ωστόσο μεγάλη μεταβλητότητα στο ποιο ή ποια αποτελέσματα θα υπερέχουν στην τελική έκφραση της δράσης των ουσιών αυτών. Από την μία πλευρά, οι διαφορετικές ουσίες που περιέχονται σε μεταβαλλόμενες ποσότητες στα φύλλα της ινδικής κάνναβης ανάλογα με την «ποιότητα» και «ποικιλία» δρουν με διαφορετική επιλεκτικότητα πάνω στους διαφορετικούς τύπους υποδοχέων. Μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί τρεις τύποι υποδοχέων: CB1 (στο ΚΝΣ), CB2 (σωματικός, περιφερειακοί ιστοί) και CB3 (τόσο σωματικός όσο και ΚΝΣ αλλά με ανταγωνιστική δράση ως προς τους CB1 και CB2). Επίσης, πολλές από τις δραστικές ουσίες ενδέχεται να παρεμβάλονται και στην σύνθεση ή στον καταβολισμό των ενδοκανναβινοειδών. Ακόμα, πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν το γεγονός πως όντας «νευρορυθμιστές» τα ενδοκανναβινοειδή και όχι νευροδιαβιβαστές, «πειράζοντάς» τα τροποποιείται το «μύνημα» των δεύτερων αντί ενός καθαρού μυνήματος των πρώτων. Έτσι είναι λογικό πως το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από τις αρχικές συνθήκες και όχι γραμμικά από την δόση και μόνο. Πρακτικά κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός πως το ίδιο «χόρτο» έχει τελείως διαφορετική επίδραση σε 2 διαφορετικούς λήπτες ή ακόμα και στον ίδιο λήπτη σε 2 διαφορετικές στιγμές και εσωτερικές συνθήκες. Επιβλαβείς ενέργειες: Κατά την λήψη THC παρουσιάζεται οκνηρία, βραδυκινησία, αλλοιώση συναισθηματικής φόρτισης, μείωση της προσοχής και αδυναμία εκμάθησης (το γλουταμικό οξύ εμπλέκεται στο λεγόμενο Long Term Potentiation - LTP, τον βασικό μηχανισμό «αποθήκευσης» μνήμης). Παρότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τοξική δράση της THC, αρχικές ενδείξεις υποδεικνύουν πως η χρόνια και έντονη χρήση οδηγεί σε ένα "reset" των συστημάτων που ρυθμίζει (ντοπαμίνη, σεροτονίνη, γλουταμικό οξύ) με αποτέλεσμα την - παρόλα αυτά αναστρέψιμη - αλλοίωση των νοητικών διεργασιών ακόμα και εκτός δράσης του φαρμάκου. Τέλος, καθότι έντονα λιπόφιλη ουσία αλλά και λόγω της «αντιντοπαμινικής» δράσης της, επιδρά και σε όργανα εκτός του εγκεφάλου με ερεθισμό των βρόγχων αλλά και υπογλυκαιμία και δυσκοιλιότητα.
[KiTaSuMbA, kkk]Μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε πως η επικινδυνότητα των κανναβινοειδών είναι αρκετά χαμηλή ώστε η λήψη του να μην απαιτεί την άμεση ιατρική παρακολούθηση ούτε και φυσικά να δικαιολογεί τον πανικό των αρχών (όπως τα πρόσφατα πογκρόμ αναπτήρων στα περίπτερα). Παραμένει πάντα προφανώς ο κανόνας πως όταν το παρακάνεις με κάτι, ότι και να'ναι αυτό, άσχημα μαντάτα σε περιμένουν. Εξάρτηση: Τα επιστημονικά ευρήματα παραμένουν αντικρουώμενα για το αν η εξάρτηση είναι απλά ψυχολογική ή και σωματική (λόγω του reset σε υψηλές και χρόνιες δόσεις). Πάντως δεν φαίνεται να είναι μπλεγμένος σ'αυτήν ο μηχανισμός down regulation των υποδοχέων για τα κανναβινοειδή (CB1, CB2, CB3). Η κρίση εμφανίζεται σχετικά ήπια με αγχώδη συμπεριφορά, ανησυχία, ορθοστατισμό και ψυχολογική αστάθεια.

Βενζοδιαζεπίνες Φαρμακοδυναμική: Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται σαν ηρεμιστικά, υπνωτικά και αγχολυτικά χάπια (Tavor, Stedon, Dormicum κ.α.). Δρουν και αυτές στον υποδοχέα για το GABA αλλά σε διαφορετική θέση από το αλκοόλ και σε ρόλο ανταγωνιστικό από τις ενδογενείς ουσίες (β-καρβολίνες). Ενισχύουν την δράση του GABA, όχι όμως ανεξάρτητα από αυτό (σε αντίθεση με το αλκοόλ και τα βαρβιτουρικά), αυξάνοντας τις πιθανότητες ενεργοποίησης του υποδοχέα όταν - και μόνο όταν - έρθει σε επαφή με GABA. Σε σχέση με την «δύναμη», την δοσολογία και την ημιζωή του εκάστοτε φαρμάκου επικρατεί η αγχολυτική/ηρεμιστική δράση ή η υπνωτική. Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις (overdose) μπορούν να προκαλέσουν βαθειά καταστολή του κεντρικού νευρικού συστήματος, κώμα και θάνατο. Επίσης, ο συνδιασμός με βαρβιτουρικά ή αλκοόλ μειώνει δραστικά την θανατηφόρα δόση καθώς δρώντας στον ίδιο υποδοχέα αλλά σε διαφορετική θέση, το ένα πολλαπλασιάζει την δράση του άλλου. Ο έγκαιρος εντοπισμός της δηλητηρίασης απο βενζοδιαζεπίνες επιτρέπει την χρήση κατάλληλου αντιδότου (flumazenil) και την ανάκαμψη του λήπτη. Εξάρτηση: Όσο μεγαλύτερο χρόνο δράσης παρουσιάζει το εκάστοτε φάρμακο (ημιζωή), τόσο πιο έντονο είναι το πρόβλημα εξάρτησης που προκαλεί. Πρόκειται για καθαρά σωματική εξάρτηση, που παρότι λιγότερο έντονη από αυτή των βαρβιτουρικών, δύσκολα αντιμετωπίζεται αν όχι με την σταδιακή μείωση της δοσολογίας.

Βαρβιτουρικά Φαρμακοδυναμική: Τα βαρβιτουρικά (π.χ. pentothal) δρουν και αυτά πάνω στον υποδοχέα για το GABA με τρόπο όμως διαφορετικό από τις βενζοδιαζεπίνες. Αυξάνουν την διάρκεια ενεργοποίησης αλλά και τις πιθανότητες αυτής ανεξάρτητα από την έκκριση GABA. Η δράση τους έτσι είναι πολύ πιο έντονη και εντελώς διαχωρισμένη από την φυσιολογική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Ισχυρότατα υπνωτικά και ενδοφλέβια αναισθητικά, η χρήση τους πλέον στην ιατρική είναι ιδιαίτερα περιορισμένη, λόγω του μικρού range χρήσης ανάμεσα σε ενεργό και θανατηφόρο δόση, της εντονότατης εξάρτησης και των αυξημένων κινδύνων. Επιβλαβείς ενέργειες: Καταστολή του ΚΝΣ, κώμα, θάνατος. Ο συνδυασμός με αλκοόλ είναι πραγματικά «εκρηκτικός» και σίγουρος δρόμος για τον τάφο. Εξάρτηση: Εντονότατη σωματική εξάρτηση, αντιμετωπίζεται πολύ δύσκολα ακόμα και με προσεκτική σταδιακή μείωση της δοσολογίας.

Ηρωίνη Φαρμακοδυναμική: Η ηρωίνη είναι το προϊόν επεξεργασίας της μορφίνης, ουσίας που βρίσκεται στο ανώριμο ακόμα μπουμπούκι του Pappaverum sonniferum. Τα οππιοειδή λειτουργούν σαν ανάλογα των ενδορφινών, ενδογενών ουσιών με σημαντικό ρόλο στον περιορισμό του σωματικού πόνου αλλά και την «κωδικοποίηση» της ευχαρίστησης. Η λήψη ηρωίνης λοιπόν προκαλεί αναλγησία μαζί με ένα αίσθημα έντονης ευχαρίστησης, χαλάρωσης και ευεξίας. Η μορφίνη χρησιμοποιείται ευρύτατα σαν ισχυρό αναλγητικό για ατίθασους πόνους (π.χ. στους καρκινοπαθείς) αλλά και στην γενική αναισθησία. Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις (overdose) προκαλούν βαθειά νάρκωση, καταστολή του ΚΝΣ, κώμα και θάνατο. Η έγκαιρη διάγνωση της υπερβολικής δόσης επιτρέπει την χρήση αντίδοτου (naloxone) και την επαναφορά του χρήστη. Επίσης, σημαντικό ρόλο στις βλαβερές συνέπειες της χρήσης ηρωίνης παίζει ο τρόπος λήψης: ενδοφλέβια με επιεικώς πλημελή υγιεινή και δόσεις με διαφόρων ειδών προσμίξεις. Έτσι η συχνότητα για επικίνδυνες μολυσματικές ασθένειες είναι υψηλότατος (AIDS, ηπατίτιδα) ενώ συχνότατες είναι οι φλεβίτιδες, η σηψαιμία, η ενδοκαρδίτιδα - συνθήκες ικανές να σκοτώσουν ανεξάρτητα από την ίδια την ηρωίνη. Τέλος, η βαρύτατη εξάρτηση περιορίζει δραστικά την ζωή του χρήστη που καταντάει μονοσήμαντη: η εύρεση και η λήψη της δόσης (βλέπε παρακάτω). Ο ηρωινομανής έτσι βρίσκει αδύνατη/αδιάφορη την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας ή κοινωνικής επαφής εκτός της απολύτως απαραίτητης για την εξασφάλιση και κατανάλωση της ηρωίνης. Εξάρτηση: Στην εξάρτηση από ηρωίνη παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο τόσο η σωματική όσο και η ψυχολογική πλευρά. Η πρώτη οφείλεται κυρίως στην μείωση της ευαισθησίας των υποδοχέων παρά στο down regulation και έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ανάγκη για συνεχή αύξηση της δόσης προκειμένου να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα (η δόση που χρειάζεται ενας «παλιός» ηρωινομανής θα σκότωνε άμεσα έναν νέο χρήστη) όσο και την δραματική κρίση που από μόνη της μπορεί να απειλήσει την υγεία του χρήστη και απαιτεί άμεση ιατρική περίθαλψη. Η δεύτερη παίζει τον ρόλο της στην αυτόματη και σχεδόν οικειοθελή απομόνωση και περιθωριοποίηση του χρήστη. Φανταστείτε μια αίσθηση 1000 φορές πιο δυνατή απο τον καλύτερο οργασμό που είχατε ποτέ και προσθέστε την επίγνωση πως μπορείτε να το επαναλάβετε όταν και όσο συχνά θέλετε... Κάθε άλλη ευχαρίστηση γίνεται στο μυαλό σας αυτόματα μηδαμινή και κουραστική στην επιτευξή της (αφού δεν έχει τον αυτοματισμό μιας δόσης). Ο ηρωινομανής ζει για να τρυπιέται και θέλει τεράστιες προσπάθειες και εσωτερική πάλη για να βγει από αυτό το λούκι - προσπάθειες που συχνά αποτυγχάνουν στο πέρασμα του χρόνου.

Κεταμίνη Φαρμακοδυναμική:Δρα μπλοκάροντας τους υποδοχείς τύπου NMDA του γλουταμικού οξέος με παράλληλη συνέπεια την αύξηση της δραστηριότητας των συστημάτων σεροτονίνης και ντοπαμίνης. Προκαλεί την λεγόμενη «διαχωρισμένη» αναισθησία καθότι κάποιες δομές του εγκεφάλου εξιτάρονται ενώ άλλες καταστέλλονται. Έτσι προκαλεί αναισθησία με έντονη αναλγησία αλλά και ονειρική υπερδραστηριότητα συχνά με παραισθήσεις, αποπροσανατολισμό στον χώρο και τον χρόνο και απότομες αντιδράσεις όπως κλάμα, γέλιο, φωνές χωρίς κάποιο εξωτερικό ερέθισμα που να τις δικαιολογεί. Η κεταμίνη παλαιότερα χρησιμοποιήτο ευρέως σαν ενδοφλέβιο αναισθητικό. Επιβλαβείς ενέργειες: Τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα που παρατηρούνταν σε ασθενείς που χειρουργήθηκαν με αναισθησία κεταμίνης περιόρισαν δραστικά τις περιπτώσεις χρήσης της στην ιατρική. Επίσης έχουν παρατηρηθεί εμετός, ενδοκρανιακή υπέρταση, εξτραπυραμιδικά συμπτώματα, σπασμοί κ.α. που καθιστούν την κεταμίνη κάθε άλλο παρά σίγουρο recreational drug, δεδομένης της λήψης χωρίς ιατροτεχνική υποστήριξη. Εξάρτηση: Ισχυρή σωματική εξάρτηση ωφειλόμενη στο φαινόμενο του up regulation (αύξηση των υποδοχέων NMDA).

Ecstasy Φαρμακοδυναμική: H methylen-dioxy-methamphetamine (MDMA), γνωστή σαν ecstasy, εμποδίζει το reuptake, την απομάκρυνση δηλαδή από την σύναψη και το «σβήσιμο του μυνήματος», κυρίως της σεροτονίνης αλλά και της ντοπαμίνης.
[Psiloman]Αυτό γίνεται με έναν ενδιαφέρον μηχανισμό: Αντιστρέφεται ο τρόπος λειτουργίας του μεταφορέα σεροτονίνης του προσυναπτικού κομβίου και....λειτουργεί ανάποδα! Αντί να απομακρύνει σεροτονίνη προσθέτει και άλλη! Αυτό φυσικά βασίζεται και στο πόση σεροτονίνη είναι διαθέσιμη. Ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι πως μετά απο μια δόση-όριο MDMA που επιφέρει εξασθένηση των αποθεμάτων σεροτονίνης, επιπλέον δόσεις δεν έχουν επιπλέον ψυχοτρόπο δράση, παρότι η πιθανότητα κακοήθους υπερθερμίας (βλέπε παρακάτω) συνεχίζει να αυξάνεται.
Η «νέα γενιά» της para-methoxyamphetamine (PMA) παρότι λιγότερο ισχυρή επί του συνόλου, είναι πιο επιλεκτική για την σεροτονίνη και κυρίως για το επιχείλιο σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι πως αυξάνεται η «κοινωνικότητα» λόγω της συνδυασμένης υπερδραστηριότητας της ντοπαμίνης που ελέγχει το motivation και της σεροτονίνης που «χρωματίζει» συναισθηματικά τα γεγονότα με ένα γενικό «feel good» attitude. Με τον ίδιο μηχανισμό, η ντοπαμινη αυξάνει την προσοχή προς και η σεροτονίνη αυξάνει τον παράγοντα εντυπωσιασμού των εξωτερικών ερεθισμάτων με αποτέλεσμα την «εντατικοποίηση» όλων των αισθήσεων. Σε σχετικά υψηλές δόσεις παρατηρούνται και ελαφριές παραισθήσεις. Η PMA, όντας πιο επιλεκτική για την σεροτονίνη, δίνει πιο συχνές και πιο έντονες παραισθήσεις, παράγοντας που συνησφέρει σημαντικά στην διάδοσή της στα club εις βάρος της παλιότερης MDMA. Επιβλαβείς ενέργειες: Ο μεγαλύτερος φόβος και για τις 2 αυτές ουσίες είναι η εμφάνιση κακοήθους υπερθερμίας με ραβδομυόλυση (καταστροφή των μυώνων), οξεία ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων (multiple organ failure), κώμα και θάνατο. Το φαινόμενο αυτό ωφείλεται εν μέρει στον τρόπο δράσης της ουσίας (μάλλον ανεξάρτητα από τα ψυχοτρόπα αποτελέσματα) και εν μέρει στην μεταβολική ιδιοσυγκρασία του λήπτη (μια ιδιοσυγκρασία που δύσκολα όμως ανακαλύπτεται πριν την μοιραία χορήγηση). Η εμφάνιση του μάλιστα συχνά γίνεται εντελώς απρόβλεπτη και ατυπική λόγω του συνήθη συνδυασμού με αλκοόλ ή/και με THC.
[KiTaSuMbA]iΗ υπερθερμία αντιμετωπίζεται στην εντατική με καρβεδιλόλη
Πέρα από το οξύ αυτό φαινόμενο, τόσο η MDMA όσο (και ακόμα περισσότερο) η PMA είναι νευροτοξικές για τους νευρώνες που λειτουργούν με σεροτονίνη.
[Psiloman]Η νευροτοξικότητα προέρχεται απο ελευθερες ρίζες που δημιουργούνται κυρίως απο την "λάθος εισαγωγή ντοπαμίνης" στην σύναψη απο τον μεταφορέα που δουλέυει ανάποδα. Για μια αναλυτικότερη θεώρηση του μηχανισμού αυτού δείτε εδώ
Έτσι η χρόνια χρήση προκαλεί μεγάλες κυτταρικές απώλειες με εμφανή ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα: βαριά κατάθλιψη, ψυχολογική αστάθεια, μείωση της κριτικής ικανότητας, μείωση της κοινωνικότητας κτλ.
[KiTaSuMbA, Psiloman]Πειραματικά, έχουν προταθεί αρκετά φάρμακα ως προστατευτικοί παράγοντες για την νευροτοξική δράση της MDMA. Η πιο «ισχυρή» πρόταση είναι αυτή της φλουοξετίνης (γνωστότερης με το εμπορικό όνομα του αντικαταθλιπτικού Prozac) που δρά μπλοκαροντας εντελώς τον μεταφορέα της σεροτονίνης και δένοντας μοριακά σε διαφορετικό σημείο αυτής της πρωτεΐνης από την MDMA. Το αποτέλεσμα είναι πως η φλουοξετίνη μπλοκάρει την δράση της MDMA (αναστροφή του μεταφορέα) ανεξάρτητα από την δόση της τελευταίας και επομένως μειώνοντας την υπεραυξημένη δράση του συστήματος σεροτονίνης (ενώ από μόνη της την αυξάνει σε σχέση με τα φυσιολογικά επίπεδα). Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε τις εξής δημοσιεύσεις: link1 και link2. Άλλη μια ιδέα είναι ή χορήγηση κάποιου 5ΗΤ-2α αγωνιστή που (α) απασχολεί τον μεταφορέα και (β) επαναφέρει το φάσμα ισχύος στις περιοχές του εγκεφάλου που μειώθηκε η διεγερσιμότητά τους απο το MDMA. Επίσης έχει προταθεί η σύγχρονη χορήγηση των δύο παραπάνων με αντιοξειδωτικά, όπως επίσης και με ουσίες όπως το 5HTP που επαναφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα τα αποθέματα σεροτονίνης. Ωστόσο, πρέπει να θυμίσουμε και πάλι στον αναγνώστη πως όλα αυτά τα αντίδοτα είναι ΑΝΙΚΑΝΑ να εμποδίσουν την εμφάνιση κακοήθους υπερθερμίας λόγω της ανεξαρτησίας του μηχανισμού εμφάνισής της από την ψυχοτρόπο δράση. Εξάρτηση: Η σωματική εξάρτηση είναι λιγότερο σημαντική απ'ότι στις υπόλοιπες αμφεταμίνες (βλέπε παρακάτω) λόγω της μικρότερης σχετικά επιρροής στο σύστημα της ντοπαμίνης, χωρίς ωστόσο να είναι αμελητέα. Βέβαια την μεγαλύτερη πίεση ασκεί η ψυχολογική εξάρτηση σε συνδυασμό με την υποκουλτούρα της «celebration generation».

Κοκαΐνη Φαρμακοδυναμική: Η κοκαΐνη αυξάνει την δραστηριότητα κατά τρόπο περίπου ισσοροπημένο όλων των βιογενών αμινών: ντοπαμίνη, νοραδρεναλίνη, αδρεναλίνη, σεροτονίνη, ισταμίνη. Το αποτέλεσμα είναι το τρελό «γκάζωμα» όλων των εγκεφαλικών, και όχι μόνο, δραστηριοτήτων. Παρατηρείται αύξηση της προσοχής και των αισθήσεων, χωρίς όμως ιδιαίτερες τροποποιήσεις των semantics, υπεραισιοδοξία και αύξηση της αυτοπεποίθησης, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ταχυκαρδία, αύξηση της αρτηριακής πίεσης κ.α. Ο οργανισμός στήνεται σαν «έτοιμος για δράση» ενώ παράλληλα πέφτει η ικανότητα συγκέντρωσης. Επιβλαβείς ενέργειες: Υψηλές δόσεις κοκαΐνης μπορούν να γίνουν άμεσα επικίνδυνες λόγω υπερτασικής κρίσης και αρυθμίες που μπορούν να προκύψουν από την υπερβολική ταχυκαρδία. Η επίσταση είναι επίσης πολύ συχνό φαινόμενο. Η χρόνια χρήση προκαλεί υποσμία/ανοσμία εξαιτίας της καταστροφής του βλεννογόνου της μύτης ενώ αυξάνει δραστικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων. Εξάρτηση: Προκαλεί ισχυρότατη σωματική εξάρτηση σε βαθμό που ο χρήστης μπορεί να είναι αναγκασμένος στην λήψη κοκαΐνης ακόμα και για να εκτελέσει τις πιο απλές εργασίες κυρίως σε σχέση με κοινωνική επαφή.

Αμφεταμίνες Φαρμακοδυναμική: Οι αμφεταμίνες αυξάνουν όλες τις βιογενείς αμίνες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη, ντοπαμίνη, σεροτονίνη) αλλά κατά πρώτο και κύριο λόγο την ντοπαμίνη. Διαφέρουν κυρίως για την ένταση και την διάρκεια δράσης, ωστόσο κοινός παρανομαστής είναι η αύξηση της προσοχής, η μείωση της όρεξης και η ελαχιστοποίηση της ανάγκης για ύπνο, ο οποίος και είναι εξαιρετικά ανήσυχος. Παράλληλα η δυνατότητα συγκέντρωσης μειώνεται με αποτέλεσμα ο λήπτης να καταβάλει υπερβολικές προσπάθειες για να μείνει εστιασμένος σε ένα συγκεκριμένο task, ενώ εμφανίζεται νευρικότητα, ανησυχία και άγχος. Ταχυκαρδία και αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι μόνιμοι συνοδοί της χρήσης αμφεταμίνης. Χρησιμοποιούνται ευρύτατα από fitness freaks για την ανορεξία που προκαλούν αλλά και από φοιτητές για την μείωση του χρόνου που «σπαταλιέται» σε ύπνο. Επιβλαβείς ενέργειες: Οι αμφεταμίνες προκαλούν αυπνία, ανήσυχο ύπνο, νευρικότητα, άγχος, ριζικές συμπεριφοριακές αλλαγές («αλλαγή προσωπικότητας»). Έχουν επίσης περιγραφεί ψυχώσεις σε άμεση σχέση με την λήψη τους. Τέλος, χαρακτηριστικό είναι το burn out effect που παρουσιάζεται πάντα αμέσως μετά το πέρας της δράσης τους και οφείλεται σε εξάντληση των αποθεμάτων νευροδιαβιβαστών του ΚΝΣ. Μάλιστα, όσο πιο μεγάλος ο χρόνος δράσης της εκάστοτε αμφεταμίνης, τόσο πιο έντονο και διαρκές θα είναι το effect. Εξάρτηση: Ιδιαίτερα ισχυρή σωματική εξάρτηση, καθηλώνει τον χρήστη σε συνθήκες «αναπηρίας» εν απουσία της ουσίας. Χαρακτηριστική η κρίση με μυικούς σπασμούς, έντονη κατάθλιψη, βραδυκινησία.

LSD Φαρμακοδυναμική: Το LSD δρά ενεργοποιόντας αρχικά τους υποδοχείς 5-HT2 για την σεροτονίνη και σε δεύτερη φάση (περίπου 60 - 90 λεπτά αργότερα) τους υποδοχείς D2 για την ντοπαμίνη. Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε Minuzzi et al. και Marona-Lewicka et al.. Αρχικά λοιπόν εξιτάρει το σεροτονινεργικό σύστημα με αλλοίωση της συναισθηματικής φόρτισης και ένταση της ονειρικής δραστηριότητας ενώ αργότερα επέρχεται η τροποποίηση της λειτουργίας του ντοπαμινεργικού συστήματος με αλλαγές στο «φιλτράρισμα» των ερεθισμάτων. Από αυτά τα 2 γεγονότα προκύπτει η έξαρση του φαντασιακού και η αδυναμία διάκρισης αυτού από την πραγματικότητα αλλά και η ψυχωσική συμπεριφορά που εν τέλει καταλαμβάνει τον λήπτη. Αυτό το μπέρδεμα του ονειρικού με το συνειδητό έκανε το LSD ιδιαίτερα δημοφιλές σε καλλιτεχνικούς κύκλους, ιδίως στους σουρεαλιστές και τους μουσικούς της ψυχεδελικής ροκ. Αρχικά το LSD σχεδιάστηκε για την χημική υποβολή της ύπνωσης σαν βοήθημα στην ψυχανάλυση αλλά γρήγορα εγκαταλήφθηκε λόγω των έντονων παρενεργειών (υψηλή συχνότητα ψυχώσεων - βλέπε παρακάτω). Επιβλαβείς ενέργειες: Εκτός από τις τραγικές αλλαγές στην αντίληψη και την συμπεριφορά κατά την διάρκεια δράσης του φαρμάκου που συχνά εκδηλώνονται με βίαιες αντιδράσεις και ψυχώσεις ή ακόμα και αυτοκτονίες, η χρήση LSD είναι στενά συνδεδεμένη με την εμφάνιση ψυχώσεων και μετά την πάροδο της δράσης του και όχι απευθείας ανάλογα με την συχνότητα χρησης. Φαίνεται πως σημαντικό ρόλο παίζουν τόσο ενδογενείς παράγοντες και προδιάθεση όσο και παράγοντες που σχετίζονται με το εξωτερικό περιβάλλον και συνθήκες κατά την λήψη του φαρμάκου. Έχοντας βαθειά τροποποιήσει την συνείδηση και την εμπειρία του χρήστη για τον κόσμο, και με δεδομένη την αδυναμία του ίδιου να ξεχωρίσει το αληθινό ή το ονειρικό των διαφόρων εμπειριών του, η ψύχωση είναι απλά το ένα βήμα παραπάνω.
Τέλος, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως το LSD είναι νευροτοξικό λόγω της υπερέκρισης γλουταμικού οξέως που προκαλεί.
[Psiloman, KiTaSuMbA]Για αυτό το τελευταίο υπάρχουν αντικρουώμενα επιστημονικά ευρήματα, καθότι άλλα ισχυρίζονται πως μειώνεται η δράση των υποδοχέων NMDA για το γλουταμινικό οξύ (Arvanov et. al.)ενώ άλλα παρουσιάζουν αυξημένη εξωκυτταρική συγκέντρωση γλουταμινικού οξέως (Muschamp et. al.). Το γλουταμινικό οξύ από κάποιες συγκεντρώσεις και πάνω είναι νευροτοξικό καθότι προκαλόντας υπερδιέγερση και υπερμεταβολισμό των νευρώνων οδηγεί στην δημιουργία τοξικών «ελεύθερων ριζών» που σηματοδωτούν στο κύτταρο την έναρξη της «απόπτωσης» (προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος σε αντιδιαστολή με την απλή «λύση» του κυττάρου που ελευθερώνοντας περεταίρω τοξικούς μεταβολήτες θα «σκότωνε» και τα γειτονικά του υγιή κύτταρα). Τελευταία πάντως η πλάστιγγα τείνει να γύρει υπέρ της μη τοξικότητας όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ. Εξάρτηση: Οι μέχρι τώρα ενδείξεις υποστηρίζουν ένα κεντρικό ρόλο στην ψυχολογική εξάρτηση παρά σε μόνιμες βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Ώστοσο, λόγω της ιδιαίτερα έντονης ψυχοτρόπου δράσης, η εξάρτηση αυτή δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεπεραστεί.

Συμπεράσματα:
Τα recreational drugs είναι ακριβώς αυτό: drugs... δηλαδή φάρμακα. Και τα φάρμακα είναι ΠΑΝΤΑ και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και φαρμάκια! Από εκεί και πέρα ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει την ζωή του όπως θέλει και να πάρει όσα ρίσκα θεωρεί σωστό για τα αντίστοιχα «benefits».

[KiTaSuMbA, απάντηση στον Thrass]
Περί ασφαλούς δοσολογίας:
H ιατρική δεν είναι ακριβής επιστήμη. Όλα κρίνονται για τον εκάστοτε άνθρωπο και υπό τις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να δώσουμε ένα ακριβές «συνταγολόγιο» με universal ασφαλείς δόσεις. Οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτόνται τόσο οι παρενέργειες όσο και η εμφάνιση εξάρτησης είναι πάρα πολλοί και αρκετοί από αυτούς δεν μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά.

Εξάλλου πολλές επιζήμιες ενέργειες δεν είναι κατευθείαν ανάλογες με την δόση (dose-dipendent) τόσο σε ένταση όσο και πιθανότητες εμφάνισης, όπως πχ. η κακοήθης υπερθερμία από MDMA ή η ψύχωση ύστερα από λήψη LSD.

Από θεωρητική άποψη, όλες οι δόσεις και οι συχνότητες χρήσης είναι επιβλαβείς. Είπαμε πως κάθε φάρμακο είναι και φαρμάκι, προκαλεί δηλαδή ΠΑΝΤΑ και κάποιες ζημιές, έστω αμελητέες. Η χορήγηση του φαρμάκου στην ιατρική βασίζεται στην κεντρική ιδέα πως ζυγίζοντας τα ευεργετικά αποτελέσματα με τα επιζήμια, τα πρώτα υπερτερούν στην συνολική υγεία του ατόμου (σε αντίθετη περίπτωση, το φάρμακο δεν χορηγείται - είναι η κλασσική περίπτωση των αντενδείξεων). Ένας υγιής άνθρωπος δεν έχει να λάβει κανένα αντικειμενικά ευεργετικό αποτέλεσμα στην υγεία του πέρνοντας οποιοδήποτε φάρμακο. Έτσι, και τα μικρότερα επιβλαβή αποτελέσματα οδηγούν σε αρνητικό ισοζύγιο και άρα αντενδεικνύεται η λήψη.

Για να το κάνω λίγο πιο πρακτικό το θέμα, θα αναφέρω το εξής παράδειγμα. Κάνοντας πειράματα με ένα φάρμακο που ενισχύει την δράση των ενδοκανναβινοειδών (μπλοκάροντας το reuptake και τον επόμενο καταβολισμό τους) ανακαλύψαμε πως οι δόσεις ικανές να βελτιώσουν το Attention Deficit Hyperactivity Disorder σε ασθενή πειραματόζωα ήταν εντελώς ανίκανες να παράγουν οποιοδήποτε effect στα υγιή. Αντίθετα, για παράδειγμα, η ποσότητα διγιταλίνης που θα δώσεις σε κάποιον με καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί σχεδόν σίγουρα να σκοτώσει κάποιον υγιή άνθρωπο. Αυτό το range χρησιμότητας του φαρμάκου λέγεται «θεραπευτικός δείκτης» και ορίζεται ως εξης: η διαφορά ανάμεσα στην ελάχιστη δόση ικανή να προκαλέσει θεραπευτικά αποτελέσματα στο 50% των ληπτών με την ελάχιστη δόση ικανή να προκαλέσει τον θάνατο (ή τοξικά αποτελέσματα) στο 50% των ληπτών. Πολύ χοντρικά, μπορούμε να πούμε πως από τα αναφερθέντα recreational drugs αυτά με τον μεγαλύτερο θεραπευτικό δείκτη είναι η καφεΐνη, η THC, το αλκοόλ και η νικοτίνη ενώ τον μικρότερο έχουν τα βαρβιτουρικά και η κοκαΐνη. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψιν μας πως αρκετά φαρμακάκια εδώ έχουν βαρύτατες συνέπειες που δεν είναι dose-dipendent όπως για το LSD, το MDMA ή τις αμφεταμίνες οπότε και δεν μπορούν να μετρηθούν με τον θεραπευτικό δείκτη ενώ η βαρύτατη σωματική εξάρτηση στα οππιοειδή τον καθιστά άχρηστο για τους χρόνιους χρήστες (η δόση ικανή να «φτιάξει» έναν παλιό ηρωινομανή θα σκοτώσει σίγουρα έναν νέο χρήστη).

Περί αντιδότων:
Επειδή τα περισσότερα επιζήμια αποτελέσματα αυτών των φαρμάκων είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον τρόπο δράσης τους, δεν μπορούμε ουσιαστικά να αναιρέσουμε την ζημιά χωρίς να «χάσουμε» και τα «καλά» τους. Η «επιλεκτική» προστασία απέναντι σε συγκεκριμένα μόνο effects παρά σε άλλα δυσχαιρένεται ακόμα περισσότερο επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να γνωρίζεις την πραγματική δόση ή τυχόν προσμίξεις άλλων ουσιών.

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και τα αντίδοτα φάρμακα είναι, και επομένως έχουν και αυτά το δικό τους φορτίο από ανεπιθύμητες ενέργειες. Για παράδειγμα, ακόμα και στην περίπτωση που χορηγήσουμε ένα προς ένα ανταγωνιστή του προηγούμενου φαρμάκου (μπλοκάροντας και τα επιθυμητά effects), αν υποθέσουμε πως και τα δύο καταβολίζονται στο σηκώτι, αυξήσαμε την τοξικότητα σε αυτό το όργανο με λογαριθμικό τρόπο. Είναι ένας πολύ «άγαρμπος» τρόπος αντιμετώπισης των ιατρογενών προβλημάτων αυτός, που δυστυχώς χρησιμοποιείται κατά κόρον στις ΗΠΑ. Αντίθετα μια τέτοια λογική θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόνο αφού εξαντληθούν τα περιθώρια «καλιμπραρίσματος» της δόσης ή και ριζικής αλλαγής της δραστικής ουσίας και του θεραπευτικού προτοκόλου.

Εν γένει πάντως, μπορούμε να πουμε με απόλυτη σιγουριά πως τα βίαια ψυχοτρόπα, νευρολογικά και σωματικά (κυρίως καρδιαγγειακά) γεγονότα που προκαλούν αυτές οι ουσίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με «αγγουράκι, καροτάκι και λαδάκι» ή με αλχημείες «μαθητευόμενων μάγων» όπως «το παράκανες με ecstasy; Πιες και λίγο πιοτό να σε κατεβάσει λιγάκι!». Σίγουρα, όσο πιο υγιής είναι η ψυχική και σωματική ζωή του λήπτη, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να ανταπεξέλθει στις επιβλαβείς ενέργειες και να περιορίσει τις μόνιμες ζημιές, αλλά ως εκεί. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο δεν γίνεται λέει ο λαός και εδώ κολλάει «γάντι».

Μπερεδήμας, Γλέζος down: serverhive.com in troubles?

Μόλις παρατήρησα ότι τόσο το blog του Γιάννη όσο και του δημήτρη είναι down. Κοινό σημείο ο host (serverhive.com) που φαίνεται να έχει νεκρώσει. Hey, guys, what's the trouble? Ελπίζω να σας έχουμε ξανά on-line ASAP.

Late night mini-guide: dmcrypt

Οκ, η αλήθεια είναι πως βαριέμαι και ύπνος δεν μου κολλάει. Ευκαιρία λοιπόν να γράψω και τίποτα χρήσιμο (σε αντίθεση με το απίστευτο flamewar που μπλέχτηκα στο blog του J95).

Το dmcrypt είναι η νέα γενιά για partition encryption σε συστήματα linux. Σε αντίθεση με το παλαιότερο cryptoloop που ουσιαστικά ήταν μια «χακιά» του loop device με την cryptoAPI, το dmcrypt χρησιμοποιεί την infrastructure του device mapper παρουσιάζοντας έτσι καλύτερη οργάνωση και δυνατότητα χειρισμού ενώ παράλληλα εμφανίζεται ανθεκτικό απέναντι σε ένα ψιλοαπίθανο μεν, εφικτό δε crypt-only attack που περιγράφηκε για το cryptoloop. Κάθολου άσχημα αν έχετε αρχεία που «καίνε» ή αν το p2p is your middle name και θεωρείτε πιθανή την επίσκεψη από απρόσκλητα τυπάκια ντυμένα στα μπλε.

Τι θα χρειαστείτε

• Καταρχήν χρειάζεστε το κατάλληλο support στον kernel: Device-Drivers -> Multi-device support (RAID and LVM) -> [*] Multiple devices driver support (RAID and LVM) <*> Device mapper support <*> Crypt target support αλλά και Cryptographic options -> <*> AES cipher algorithms (i586) ή/και όποιον άλλο αλγόριθμο σας κάνει πιο πολύ κέφι.
• libgcrypt
• device-mapper
• cryptsetup

Σετάροντας το partition Προσοχή: προυπάρχοντα data στο partition θα καταστραφουν!

1. «σβήστε» το partition με shred: shred -n1 -v /dev/hdxN
2. Φτιάχνουμε το «device» με το cryptsetup: cryptsetup -y -c algo -h sha1 create name /dev/hdxN όπου algo είναι ο αλγόριθμος που θέλουμε (πχ. aes) και name το όνομα που δίνουμε στο device (πχ. mistiko). Θα μας ρωτήσει να δώσουμε ένα passphrase (make it a good one!)
3. Φορματάρουμε το ολοκαίνουριο device (καλό είναι να αποφύγετε τα παρατραβηγμένα filesystems and stick to the basics): mkfs.ext3 /dev/mapper/mistiko
4. Μοντάρουμε το φρεσκοφορματαρισμένο partition and we are ready to rock n roll: mount /dev/mapper/mistiko /mnt/aivresto

Χρησιμοποιόντας το partition Μετά από ένα reboot, φυσικά το mapper device έχει εξαφανιστεί, οπότε πρέπει να ξανατρέξουμε το cryptsetup με τα ίδια ακριβώς options όταν το δημιουργούσαμε. Φυσικά αυτή την φορά ΔΕΝ θα φορματάρουμε πριν το mount γιατί αλλιώς τα encrypted data μας της προηγούμενης session πήγαν περίπατο! Έπίσης πρέπει να σημειωθεί πως με ένα απλό umount, δεν «εξαφανίσατε» το encrypted partition από περίεργα μάτια καθώς το mapper device (/dev/mistiko) υπάρχει ακόμα και τα περιεχόμενα θα εμφανιστούν περίτρανα με ένα απλό mount - θα πρέπει να σβήσετε το device με rm γι´αυτό. Πάντως, if the shit hits the fan, best choice is to pull the plug! Έτσι δεν θα πρέπει να αγχώνεστε για τυχόν residuals σε swap and what not (ιδίως αν κρυπτογραφείτε το swap σας με cryptsetup και /dev/urandom σαν keyfile σε κάθε boot :-P).

Έπειδή μπορεί να καταντήσει κουραστικό να τρέχεις κάθε φορά το cryptsetup (και να τρέχεις σε manpages αν είσαι ξεχασιάρης σαν εμένα) προσωπικά έφτιαξα ένα mini-shellscript που σε πιάνει απ'το χεράκι (feel free to use / rip / tear to pieces): #!/bin/bash echo "Insert block device:" read block echo "Insert Mapper Name:" read map echo "Insert mount point:" read mnt echo "Enter cypher (plus additional options):" read cphr if [ -e /dev/mapper/$map ]; then echo "Ooops... $map already exists" res=$(grep "/dev/mapper/$map" /proc/mounts | cut -d "/" -f 1-3) if [ $res = "/dev/mapper" ]; then echo "$map is already mounted"; else mount /dev/mapper/$map $mnt; fi else #echo "DEBUG INFO:" #echo "would decrypt $map from $block and mount at $mnt" cryptsetup -c $cphr create $map $block mount /dev/mapper/$map $mnt fi

Mini αλλαγές...

Όπως είχα πει, το blog θα υποστεί πολλές αλλαγές μέχρι να το «στρώσω». Προς το παρόν έφερα τα πάνω κάτω στα χρώματα και πρόσθεσα extra links αλλά και κάποιους blogger που παρακολουθώ περισσότερο (akregator rocks!) Feel free για σχόλια επί των αλλαγών ή αν έχετε πρόβλημα με τα linkαρίσματα...

Open Standards ή «μην μου τρίβεις την δικιά σου office suite στην μούρη...»

Για τι πράγμα μιλάς ρε φίλε; Σίγουρα θα σας έχει τύχει να πρέπει να ανοίξετε ένα αρχείο κειμένου (.doc, .rtf κτλ.) και είτε να μην μπορείτε είτε το δικό σας word processor να το κάνει ένα μάτσο χάλια μόνο και μόνο επειδή αυτός που σας το έδωσε είχε διαφορετικό version της ίδιας office suite. Πέρα από το «φυσιολογικό» νεότερο -> παλιότερο MS Word, θυμάμαι χαρακτηριστικά το '98, πώς είχε ανατιναχτεί στα μούτρα μου ένα spreadsheet με μακροεντολές μεταφερόμενο από το εγγλέζικο office στο σπίτι στο ιταλικό του lab. Το μαλακιστήρι μετέφραζε τις μάκρο (δεν ξέρω το ελληνικό τι κάνει, αλλά στο ιτάλια δεν ξέρουν γρι εγγλέζικα οπότε έχουν localized μέχρι και την VB) χωρίς όμως να αλλάξει τα decimal point και order symbols (τελείες vs. κόμα), με αποτέλεσμα να γίνει το έλα-να-δεις στις πράξεις. Εκείνη την εποχή σκεφτόμουν σοβαρά να περάσω σε linux (έχοντας βαρεθεί να ξανακάνω στατιστικές αναλύσεις επειδή στουκάρισε το pc στα μισά της δουλειάς) και αυτό το γεγονός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: το επόμενο πρωί μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο και πήρα το manual της SAMS με ένα cdακι redhat 6.0... Σκεφτείτε λοιπόν τα χειρότερα: όχι άλλο version αλλά άλλο πρόγραμμα alltogether! Πόσοι άνθρωποι έχουν OS που δεν τρέχει το μαλακο-MSOffice, ή που τέλως πάντων δεν το γουστάρουν και δεν θέλουν να το πληρώσουν; Πόσες εταιρίες έχουν χρόνια τώρα βασίσει τα αρχεία τους στο Lotus; Για να μπορείς λοιπόν να επικοινωνήσεις με τους άλλους πρέπει κάθε πρόγραμμα να μπορεί να διαβάζει και να γράφει στο format των άλλων. Επειδή όμως κανείς ανταγωνιστής δεν θα σου πει πώς το σώζει στο δικό του format, προσπαθώντας να «κλειδώσει» τους πελάτες του στην δικιά του αποκλειστικότητα, αυτές οι μετατροπές είναι συνήθως λίγο-πολύ προβληματικές. Εντάξει, μπορεί το OpenOffice να διαβάζει το .doc της θείας και το «πονηρό» .pps που μου έστειλε ο άλλος σε mail, αλλά μπροστά σε ένα σοβαρό κείμενο με autofields και περισσότερα του ενός page layout - όπως συχνά θα βρεις στο εταιρικό περιβάλλον - γίνεται του κουτρούλη ο γάμος. Η λύση για το καλό των νεύρων όλων μας είναι να τα έβρισκαν οι κατασκευάστριες εταιρίες σε ένα κοινό format, ένα standard με πλήρη περιγραφή και ανοιχτό στην χρήση απ' όλους: ένα Open Standard. Η λύση και οι «λύσεις»... Μην φανταστείτε πως το open standard είναι καινούρια και μοδάτη λέξη. Αν βρίσκεστε εδώ και διαβάζετε τούτες τις σειρές με τα windows σας και με τον internet explorer σας ή με τον mac σας το ωφείλετε στο γεγονός πως το internet χτίστηκε πάνω σε open standards που ξεκινήσανε να φτιάχνονται από τις αρχές της δεκαετίας του '70... Το tcp/ip, το DNS, το html κ.α. είναι όλα περιγεγραμμένα στην τρίχα και ανοιχτά σε όλους να τα χρησιμοποιήσουν. Σε μια κοινωνία ολοένα και πιο δικτυωμένη λοιπόν, όπου τα αρχεία μεταφέρονται σε ηλεκτρονική μορφή παρά τυπωμένα σε φακέλους ή φαξ, έγινε σιγά σιγά επιτακτική η ανάγκη για ένα κοινό standard και στα έγγραφα γραφείου. Το κλασσικό .rtf (Rich Text Format) δεν έκανε δουλειά γιατί του λείπουν ένα κάρο καινούρια features, είναι τεράστιο σε όγκο σε σχέση με τις πληροφορίες που μεταφέρει και, το χειρότερο, μην έχοντας μια ακριβή περιγραφή και αυστηρούς κανόνες σύνταξης, ο καθένας το φτιάχνει όπως του'ρθει με επαναλαμβανόμενους γάμους για τον φίλο μας τον κουτρούλη! Το html πολλοί ίσως πουν είναι μια χαρά, όλοι μπορούν να το διαβάσουν και να το γράψουν... Ναι, αλλά δεν έχει ούτε τις μισές δυνατότητες απ'ότι χρειάζεσαι για ένα περίπλοκο αρχείο γραφείου. Δεν φτιάχτηκε γι'αυτή την δουλειά και οποιαδήποτε extension για να κάνει κι άλλες μλκς μπορεί να το κάνει τελείως incompatible με τους άλλους (βλέπε το ξέσκισμα που του έκανε η MS με τον IE κόντρα σε όλα τα standards της w3c.) Η ιδέα της markup language εν γένει πάντως δεν ήταν καθόλου κακή. Η νέα γενιά όμως, το xml, έκανε πολύ καλύτερα για την δουλειά. XML σημαίνει eXtended Markup Language και μπορεί να χρησιμοποιεί custom tags που το τι κάνουν περιγράφεται στο λεγόμενο stylesheet (.css) - εντάξει, δεν είναι τόσο απλό, μην γελάτε όσοι ξέρετε αλλά δεν θα γράψω και μινι manual για xml. Η ουσία είναι πως αν θές, π.χ., να αλλάξεις χρώμα στις επικεφαλίδες αυτό γίνεται πολύ πιο απλά και αυτόματα (αφού αλλάζει μόνο η περιγραφή του tag «επικεφαλίδα» στο stylesheet). Υπήρξε λοιπόν μια σοβαρή πίεση να γίνουν όλα τα office suite formats βασισμένα σε xml ώστε να μπορούν εύκολα και αξιόπιστα να γραφτούν φίλτρα για την μετατροπή του ενός format στο άλλο. Η «ξύπνια» η MS όμως είπε πως όχι μόνο θα το εναγκάλιζε το xml αλλά θα το ενίσχυε κιόλας - μονομερώς. Αρχίσαμε τότε τα ωχ και αχ και λέγαμε πως θα κάνουν την ίδια μαλακία που έκαναν με html κλειδώνοντας όλους τους άλλους απ'έξω. Όπερ και εγέννετω, η MS έβγαλε το δικό της xml format (αναιδώς ονομάζοντάς το .xml!) και έδωσε την περιγραφή του με license που εμποδίζει την open source community να το χρησιμοποιήσει νόμιμα. Οι «υπόλοιποι» έφτιαξαν την "OASIS", μια συμμαχία που έχει στόχο την δημιουργία open standards για τα office suites... Κι όταν λέμε «υπόλοιποι» εννοούμε την «κυρία PDF» Adobe, τον «γίγαντα» ΙΒΜ και την Sun - δημιουργό του StarOffice και «πνευματική μητέρα» του OpenOffice.org - σαν σπόνσορες και μια ατέλειωτη λίστα από συμπαθούντες και φιλικά προσκείμενους. Έτσι έβγαλαν και τα δικά τους standard, βασισμένα σε καθαρόαιμο xml, ή μάλλον, κάθε έγγραφο αποτελείται από ένα σύνολο zipαρισμένων xml. Αποτέλεσμα; Φουλ interoperability, σταθερά αρχεία (δεν «διαλύουν» επειδή αλλάξατε ένα font) και πολύ μικρό όγκο σε σχέση με την ποσότητα πληροφορίας που μεταφέρουν! Το OpenOffice.org 2.0 που τα υποστηριζει και είναι free (τόσο ελεύθερο όσο και τζάμπα) για όλες τις πλατφόρμες είναι ακόμα beta-testing αλλά αρκετά σταθερό για να ρίξετε μια ματιά (απλά, μην γράψετε το νέο σας μυθιστόρημα σε αυτό χωρίς να κρατήσετε backup! :-P). OASIS - MS 1-0! Σε παλιότερες εποχές, αφού η MS έκανε του κεφαλιού της, θα θεωρούσαμε την υπόθεση τετελεσμένο γεγονός. Ιδίως μάλιστα αφού αριστουργηματικά μετέφερε το πρόβλημα της μετατροπής από και προς τα format της από τεχνικό σε νομικό επίπεδο. Κάθε νέα version του OpenOffice.org τα κατάφερνε σταθερά καλύτερα από την προηγούμενη και έστω και μέσα από reverse engineering υπήρχε βάσιμη ελπίδα πως σύντομα το .doc, το .xls, το .pps δεν θα έκρυβαν άλλα μυστικά. Κόντρα στους δικηγόρους όμως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ιδίως αν δεν είσαι μια τεράστια εταιρία ώστε ρίχνοντας τσουβάλια τα λεφτά να κάνεις το προβλημα να φύγει. Κι ενώ η Sun θα μπορούσε να πληρώσει για την γαμω-license και να χρεώσει 10 δολλάρια παραπάνω το StarOffice, η Open Source community θα έμενε αναγκαστικά με το πουλί στο χέρι! Φαίνεται όμως πως οι καιροί αλλάξαν και πως πλέον αυτοί που παίρνουν αποφάσεις δεν καταπίνουν αμάσητη ό,τι μαλακία τους ταίσουν οι salesmen και οι astroturfers της MS. Η πολιτεία της Μασαχουσέτης ανακοίνωσε πως τα επίσημα έγγραφα (εσωτερικά, από και πρός το δημόσιο μηχανισμό της) θα πρέπει να ενστερνίζονται τα standards της OASIS αν είναι αρχεία office ή να είναι σε PDF για read-only documents με τελευταία διωρία για τον εναρμονισμό των υπηρεσιών της την 1η Ιανουαρίου του 2007. Πολλοί δήμοι (π.χ. Μόναχο), δημόσιες υπηρεσίες αλλά και ολόκληρα κράτη (π.χ. Βραζιλία) έχουν υποστηρίξει την Open Source και/ή τα διάφορα open standards στις επιλογές τους, αλλά να βλέπεις μια πολιτεία των ΗΠΑ να πετάει το MSOffice από το παράθυρο είναι αντικειμενικά ΓΚΟΛΑΡΑ!!! Βέβαια για να δούμε «γκολ» στην ελλάδα, έστω και μύτο μετά τις άπειρες κόντρες και το γενικό κλωτσοσκούφι στην περιοχή αντι για τούτο δω το ανάποδο ψαλίδι πάνω σε σέντρα ακριβείας, πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όχι επειδή φυσικά έχουμε περισσότερα λεφτά να πετάμε από την Μασαχουσέτη ούτε γιατί όλοι οι έλληνες τρέχουν νόμιμα την τελευταία version από windows και MSOffice. Αν ψάχνετε για λόγους, αναζητήστε την εταιρία που κάνει τις ελληνικές μεταφράσεις των προιώντων της MS ή αυτής που έχει αναλάβει την διάθεση τους στην ελληνική αγορά. ;-)

Σκουλίκια #3 (φτάνει ρεεεε!!!!)

Τώρα θα μου πεις... αμάν ρε KiTaSuMbA, εσύ και τα σκουλίκια σου! Δεν θα έγραφα άλλο αν δεν έβρισκα σήμερα σημαντικά νέα για την φάση με το Zotob. Είδηση 1η: Πιάσανε τους υπεύθηνους για το κωλοσκούλικο. Ε, οκ, θα πεις... δεν είναι και τίποτα το συνταρακτικό αυτό... Είδηση 2η: Ο author είναι ένας 18χρονος Μαροκινός και το έκανε επί παραγγελία και πληρωμή ενός 21χρονου Τούρκου! Έπιασα τώρα λίγο το ενδιαφέρον σου; Μάλλον ήταν οι τελευταίες χώρες που θα περίμενες και, με δεδομένες τις χώρες, θα φαντάστηκες κάθε άλλο παλαβιάρικο λόγο εκτός απ' τα απλά, ψυχρά φράγκα. Είδηση 3η: Τους πιάσανε γιατί στον κώδικα του worm βρήκανε τα IRC nicks τους (Diabl0 και Coder) και το worm έδινε access στον Coder ενώ προσπαθούσε να μπεί στο κανάλι IRC diabl0.turkcoders.net... Ερώτηση: την «υπογραφή» του την έβαλε για να μπορεί να το βάλει στο βιογραφικό του; :-P Είδηση 4η: Ο Diabl0 έχει «υπογράψει» τουλάχιστον 20 ιους, ανάμεσα στους οποίους είναι variants από Mytob (ξαδερφάκι του Zotob) αλλά και το MyDoom-BG. Πώς λέμε σχοινί-κορδόνι, ένα τέτοιο πράγμα... Σοβαρός επαγγελματίας ο δικός σου! Είδηση 5η: Παλιότερα versions Mytob του μάστορα κατεβάζαν extra components από το site του 0x90-Team (ένα crew από bot writers) και στο οποίο «μπουκάραν» και έκαναν defacement κάποιοι hackers ζητώντας τους να κόψουν τις μαλακίες. Τώρα αυτοί που «πήραν τον νόμο στα χέρια τους», τι είναι; Blackhats, whitehats, crackers; Γι'αυτό λέω πως οι χαρακτηρισμοί στο προηγούμενο post είναι arbitrary και μπαίνει πολύ νερό σ'αυτό το κρασί. Ενστικτωδώς τείνω να πιστεύω πως καλά κάνανε και τους πήρανε τα σώβρακα... αλλά άμα το καλοσκεφτείς, this goes down on a slippery path - πού σταματάει η δικαιολογημένη αντίδραση / αυτοάμυνα και που αρχίζει η καταπάτηση δικαιωμάτων όπως η ελευθερία του λόγου; Υπάρχουν π.χ. site με καθαρόαιμο ρατσιστικό / νεοναζιστικό περιεχόμενο. Μπορώ έτσι αυτόκλητα να τους το κλείσω / κάνω σώβρακο; Μάλλον όχι, κι ας μου γυρνάνε τ'άντερα. (Άσε που οι περισσότεροι είναι «ψιλιασμένοι» - last time I checked, ένας «όμιλος» απ' αυτούς του ελλαδικού χώρου έτρεχε σε OpenBSD! :-P) Είδηση 6η: Θα συνεχίσουν να βγαίνουν variants Zotob, γιατί ο κώδικας έχει κυκλοφορήσει στην πιάτσα - ήδη η F-secure ανακοίνωσε πως βρήκε variants γραμμένα μετά την σύλληψη του Diabl0 ενώ ένα άλλο crew ονόματι m00p φαίνεται πως έβγαλε IRCbot variants που ανταγωνίζονται το Zotob των 0x90-Team για τον έλεγχο του ίδιου vulnerability. Μάλιστα, το θέμα δεν είναι αν θα κολλήσεις αλλά τι θα κολλησεις: το θέλετε σε βανίλια ή σε κακάο κύριε; LOL. Έτσι όπως πάει, θα μελετάμε την εξάπλωση του malware με κινιτικές ενζύμων και αρχές φαρμακοκινιτικής... (με βάση αυτά τα τελευταία περί ανταγωνισμού και τέτοια, τους πάει γάντι!)

Σκουλίκια #2

Στα εγκαίνια του blog μου είχα αναφερθεί στην άβυσσο που χωρίζει την κατανόηση των τεχνολογιών πληροφορικής στο εξωτερικό και την ελλαδίτσα μας. Ομολογώ ότι ήθελα ως ένα βαθμό να προκαλέσω, ομολογώ πως θα χαιρόμουν αν έβγαιναν 3 νοματέοι να με βγάλουν λάθος. Γιατί θα ήταν ευχάριστο λάθος... Δυστυχώς μάλλον έχω δίκιο. Τυχαία βρέθηκα να διαβάσω το rant της Constantinas επειδή κόλλησε ένα worm και μάλλον της έκανε σώβρακο τον υπολογιστή. Το θέμα δεν είναι τόσο αν και γιατί κόλλησε το worm - δεν είναι ότι η υπόλοιπη ευρώπη σφίζει από security experts - ούτε βέβαια οτι τσαντίστηκε με το συμβάν, αλλά η οπτική γωνία της απέναντι στο γεγονός. Χαρακτηριστική παράγραφος: Το άλλο σας το ΄πα; Οι μαλάκες που φτιάχνουν ιούς είναι και πολύ τελειωμένοι. Καλά ρε φίλε, σου ΄κανα τίποτα; Με ξέρεις; Πώς πας και φτιάχνεις μια μαλακία και την στέλνεις πακέτο στον άλλον; Εντάξει, να μην τον γουστάρεις, να το καταλάβουμε. Αλλά σε μένα; Στον οποιονδήποτε; Έχω πουλήσει εγώ ποτέ ληγμένο γάλα; (ατυχές παράδειγμα). Και δεν φτάνει που την κάνεις την μαλακία, πας και την εξελίσσεις, μην τυχόν και τη γλιτώσουμε. Όχι, δηλαδή πείτε μου, πώς χαρακτηρίζεται αυτός ο τύπος που όλη του η ζωή, είναι να ασχολείται με την καταστροφή του κομπιούτορά μου; Πώς λέγεται; Επαγγελματίας virus writer! Ο χείμαρος οργής συνεχίζεται με την προσωποποίηση του author ως (παραφράζω) «σπυριάρη εφήβου, χωρίς κοινωνική ή, πολύ περισσότερο, ερωτική ζωή που χαραμίζει όλη τη μέρα χαζεύοντας κώδικα που κανείς δεν καταλαβαίνει αλλά αυτός με 5 μαγικά μπαίνει και στον server του ΝΑΤΟ.» Κάτι δλδ μεταξύ του «καλτ» "Hackers" με την Jolie και αντιήρωα αμερικανικής κολλεγιο-σεξοκωμωδίας του ογδόντα. Παίρνοντας μεγάλα κομμάτια από το σχετικό μου σχόλιο, επαναλαμβάνω κι εδώ τα εξής ακόλουθα. Οι εποχές που οι VXers ήταν «ανεκπλήρωτοι» έφηβοι και έγραφαν ιούς και worms για «χαβαλέ» έχουν καιρό τώρα περάσει. This is a job, dude! Γράφουν worms για να αποκτήσουν τον έλεγχο σε μεγάλες μάζες από υπολογιστές (botnets) ώστε να τις χρησιμοποιήσουν είτε οι ίδιοι (σπάνια) είτε να τις πουλήσουν στον best buyer για spam ή εκβιασμούς μεγάλων και συνήθως «ημιπαράνομων» site (βλέπε ψευτο-casino, τσόντες κτλ. οπότε και δεν τους παίρνει να φωνάξουν τους μπάτσους) με επιθέσεις DDoS (Distributed Denial of Service). Βέβαια υπάρχουν ακόμα (λίγοι πια) «ερασιτέχνες» και συνήθως είναι αυτών το malware που ενώ έχει συνήθως μικρότερη εξάπλωση κάνει χειρότερη ζημιά. Γιατί ενώ ο «επαγγελματίας» θέλει να μείνει undetected όσο το δυνατόν περισσότερο, άρα και περισσότερα pc zombies στα χέρια του για πούλημα, ο ερασιτέχνης θέλει να τον προσέξουν. Να βγει στο IRC και να πει «είδατε γαμώ τους ιους που έφτιαξα;» (πόσα «παιδάκια» πιάστηκαν έτσι...) Ίσως πάλι ο ερασιτέχνης να μην είναι το 15χρονο that should get a life αλλά ο programmer που μόλις έχασε his life. Και η «κωλοεταιρία» θα το πληρώσει! Μαζί μ'αυτήν βέβαια την πληρώνουν και κανα χιλιάρικο φουκαράδες τουλάχιστον, αφού η εταιρία (είπαμε, είναι του κώλου) δεν έχει καμία στρατηγική για infection containment και μοιράζει το μαργαριτάρι όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Ας μην τα ρίχνουμε όμως κιόλας όλα στους κακοποιούς (χωρίς εισαγωγικά γιατί δεν είναι ούτε πιτσιρικάδες ούτε μαλακισμένα - βγάζουν λεφτά από αυτό το πράγμα και μάλιστα χοντρά). Αν φύγεις από το σπίτι σου και αφήσεις την πόρτα ορθάνοιχτη κανείς δεν θα ξαφνιαστεί αν σε κλέψουνε. Δεν παύει να είναι άδικο, αηθέστατο και εντέλει παράνομο. Κάπου όμως έχεις κι εσύ ένα μερίδιο της ευθύνης. Έκανες το λάθος να μην πάρεις τα μέτρα σου. Έτσι λοιπόν, πότε έκανες το τελευταίο update από την MS; Πότε έκανες το τελευταίο update του antivirus σου; Τρέχεις AdAware/WindowsWasher/κάτι-από-δαύτα-τέλος-πάντων; Και τέλος πάντων όταν τρέχεις windows ο ένας ή δύο ιοι/worms που θα σου ξεφύγουν πάραυτα είναι μέσα στο παιχνίδι. It's the risk you've got to take! Αν θες να ξεφύγεις από την βαβούρα, άλλαξε πλατφόρμα. Πάρε έναν macintosh... Μα είναι πανάκριβα τα Mac θα πεις... Ε, τότε βάλε linux! Μα είναι δύσκολο θα πεις, που να μαθαίνω τόσα πράγματα... Η απάντηση είναι πως: «ασφάλεια» = Κ 1/«ευκολία χρήσης» όπου Κ μία σταθερά εξαρτόμενη από το εκάστοτε λειτουργικό. Σε ένα δεδομένο περιβάλλον windows (η Κ μένει σταθερή), για να αυξήσεις την ασφάλεια πρέπει να παλεύεις καθημερινά με updates, virus/worm scans, να ξυλώσεις αυτόματες λειτουργίες όπως το ActiveX στο web κτλ, και αυτό σημαίνει μείωση της ευκολίας χρήσης. Από την άλλη, ακόμα και εντός του συνόλου των διαφόρων linux που κυκλοφορούν, δεν είναι το ίδιο να στήσεις μια αυτόματη mandrake, όπως μπήκε μπήκε, και να μην ξανασχοληθείς με το να στήσεις μια slackware ή debian ή gentoo και να φτιάξεις το firewall με τα χεράκια σου ή να βάλεις SElinux της NSA (National Security Agency) και να σου σπάει τα νεύρα να βάλεις password για κάθε πρόγραμμα που θες να τρέξεις. Η apple πουλάει ένα σύστημα ολοκληρωμένο hardware + unix-like software με υψηλό δείκτη ασφάλειας αλλά και πολύ εύκολο στην χρήση γιατί σπάσανε τα κεφάλια τους οι άνθρωποι να το κάνουν έτσι. Λογικό λοιπον να θέλουν και να πληρωθούνε τα ανάλογα... Η ουσία τελικά είναι πως ότι πληρώσεις παίρνεις... είτε το πληρώνεις σε ζεστό χρήμα είτε σε χρόνο και κόπο να κάτσεις να μάθεις πράγματα και να τα εφαρμόσεις (αφού δεν πληρώνεις κάποιον να το κάνει πριν από εσένα για σένα). Δυστυχώς στην ελλάδα του τζάμπα και του χύμα, θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλουμε και τζάμπα λειτουργικό (άμα βρείς ιδιώτη που πήγε και αγόρασε windows ξεχωριστά από pc και δεν βάλανε τα γέλια σφύρα μου), και σίγουρο και ΦΥΣΙΚΑ εύκολο. Κι όταν λέμε εύκολο, εννοούμε κάτι σαν το πλυντήριο ρε παιδί μου. Πατάω το κουμπί και όλα έτοιμα. Ούτε manual ούτε τρίχες... Όταν όμως μας συμβεί το «μοιραίο», αρχίζουμε τα μπινελίκια και μας φταίνε οι hacker (ανάθεμα κι αν ξέρει κανείς τους τί σημαίνει) και τα βρώμικα σκουλίκια τους (των hacker!). Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε λοιπόν, ορίστε μια mini-ορολογία επί του θέματος.

• hacker: αυτός που κάνει hacks. Ο γνώστης βαθειών λεπτομερειών ενός λειτουργικού που θα χρησιμοποιήσει ανορθόδοξες τεχνικές και/ή εργαλεία για να επιτύχει απρόσμενα και συνήθως εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ο όρος «φτιάχτηκε» το '70 στο MIT για τους πιο «χωμένους» στο Artificial Intelligence Lab που έγραφαν, επέκτηναν και άλλαζαν το δικό τους custom λειτουργικό που έτρεχε στους server του lab. Την ίδια εποχή, και συνήθως τα ίδια προσωπα (οι «original» hackers δλδ) διαπερνούσαν την ασφάλεια των συστημάτων είτε για να κάνουν την δουλειά τους πιο γρήγορα (παρακάμπτωντας γραφειοκρατικές διαδικασίες για χορήγηση άδειας χρήσης - μην ξεχνάμε ότι τότε υπολογιστής σήμαινε μια πανάκριβη και τεράστια σιδερένια ντουλάπα), είτε για να κάνουν πλάκα σε κάποιον συμφοιτητή/supervisor. Έτσι, ο όρος hacker απέκτησε και την 2η, «άτυπη» σημασία αυτού που ασχολείται με την security ενός ηλεκτρονικού συστήματος.
• black hat hacker ή blackhat: ο hacker με το μαύρο καπέλο, ο «κακός» hacker, σπάει συστήματα και ύστερα εκβιάζει την εταιρία για να δώσει «λύση» στο πρόβλημά τους. Κάτι σαν τον μπράβο που πουλάει προστασία σε νυχτερινό μαγαζί δλδ. Επίσης μπορεί να σπάσει συστήματα για να βρει πληροφοριές που ενδιαφέρουν ανταγωνιστική εταιρία (και που φυσικά τον πληρώνει αδρά) ή για να υποκλέψει προσωπικά δεδομένα (mails, τηλεφωνα, πιστωτικές) και να τα πουλήσει αδρά σε όποιον ενδιαφερόμενο.
• whitehat: ο hacker που δουλεύει νόμιμα σαν security consultant είτε σε εταιρία είτε σαν freelance επαγγελματίας.
• greyhat: υποτίθεται ότι είναι whitehat και δουλεύει σαν security consultant αλλά οι φήμες λένε πως κάνει και «βρωμοδουλειές».
• cracker: αρχικά σήμαινε αυτόν που «σπάει» προγράμματα για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν παράνομα, χωρίς να τα πληρώσεις. Πλέον συμπεριλαμβάνει και τον blackhat hacker ιδίως αυτόν που θα «μπουκάρει» για την πλάκα ή/και τον ντόρο.
• script kiddie: ο 15χρονος wannabe hacker, χωρίς καν να ξέρει τι διάολο σημαίνει. Όνειρό του είναι να γίνει hacker και να τον σέβονται όλοι και να πιάσει γκόμενα την επίσης hacker θεοκόμματο-Jolie. Αυτός είναι κυρίως ο τύπος που φαντάστηκε η ψιλικατζού κι όχι ο virus writer. Παραγνωρισμένος και παρείσακτος στο σχολείο, ξεσπάει πάνω στον υπολογιστή τραγουδόντας ακατάπαυστα μέσα του το mantra: θα γυρίσει ο τροχός, θα γ****ει κι ο φτωχός. Οι γνώσεις του και τα ρήχα οράματά του όμως δεν είναι αρκετά για την σκληρή δουλειά που απαιτήται για να «ξέρεις τι κάνεις». Έτσι λοιπόν περιορίζεται σε έτοιμα προγραμματάκια malware (βλέπε subseven, papasmurf κτλ.) για να χτυπίσει όποιον του βγει με κόκκινο στα forum ή στο IRC όπου και ξημεροβραδιάζεται. Στο IRC μάλιστα έχει δικό του chanel όπου μαζεύονται καμιά δεκαριά όμοιοί του αλλά και κανένα ξεστρατιμένο «φυτό» από το σχολείο που καταλήγει να είναι ο wannabe-script kidie και που δίνει σημασία στην ζωή τους. Επίσης, βρισκονται σε όλα σχεδόν τα "heavyweight" chanels οπως #linux, #slackware, #openbsd χωρίς να καταλαβαίνουν το τι παίζεται ή να μιλάνε αλλά για να «θολώνουν» οποιον αδαή τους τραβήξει ένα /whois. Ενίοτε, στα βαρυά κανάλια, ρωτάνε πάντα σε private query κάποιον που βλέπουν ιδιαίτερα helpful για βρωμοδουλειές - πώς γινονται, γιατί κτλ, και καλά επειδή ενδιαφέρονται για security και «θέλουν να γίνουν hackers». Η άγνοιά τους είναι τόση που προδίδονται αμέσως και ο τύπος του query αφού πρώτα σπάσει αρκετή πλάκα τους πετάει ένα γερό ξέχεσμα συνήθως ακολουθούμενο απο paste το discussion στο public του καναλιού και το αναπόφευκτο kick-ban.
• VXer: είναι ο virus writer. Γράφει ιους και worms, συνήθως σαν side-kick σε ότι άλλο κάνει (cracker, blackhat αλλά και καθόλα έντιμες δουλειές ακόμα και εκτός IT). 17αρης+, είναι η εξέλιξη ή η απόρροια πολλών άλλων ιδιοτήτων και συνθηκών. Είναι π.χ. η εξέλιξη του script-kidie που επιτέλους έμαθε να γράφει ψιλο-σωστό κώδικα αλλά με το θολομένο μυαλό του προτιμά τα "weapons of mass destruction" δλδ ιους και worms που θα κάνουν έτσι γερή ζημιά και αποκλείεται οι «φίλοι» του να μην το μάθουν. Αυτός συνήθως δεν φτιάχνει έναν ιο εξ αρχής παρά πιο πολύ κολάζ από ιους και exploits. Τελικά ούτε στο κολλέγιο του ήρθανε τα πράγματα όπως ήθελε αλλά όλο και κανα φράγκο βγάζει, έχει access στα καλύτερα ftp site για φρέσκες ταινίες και mp3, και μπορεί και να έχει ψιλογ****ει. Είναι επίσης το κολλεγιόπαιδο που είπε να δοκιμάσει αυτά που έμαθε στα electronic calculators II κάνοντας παράλληλα και μια γερή πλάκα στον συγκάτοικο που έχει κάνει μν το ψυγείο. Μόνο που το πράγμα ξέφυγε από τον έλεγχό του (χελόοοοοου!). Είναι ακόμη ο απολυμένος προγραμματιστής που αποφάσισε να φύγει with a bang! :-P Τέλος βέβαια είναι ο επαγγελματίας του χώρου, που γράφει για να αποκτήσει botnets και να τα πουλήσει για spamming, phishing, DDoS, whatever - hey, I don't want to know, I am a professional! Συνήθως blackhat που κατάλαβε where the big money is ή πρωην script-kiddie που κατάλαβε πως οι γκόμενες γουστάρουν λεφτά κι όχι τον computer technician 24/7, οπότε και αναπροσαρμόστηκε χρησιμοποιόντας το μοναδικό πραγματικό του skill. Τελικά έτσι όλο και κάποια του κάθεται, οπότε το κοινωνικό του IQ ανέβηκε απο λειχήνα σε βλήτο.

Φυσικά όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί ειναι καρικατούρες και υπάρχουν άπειρες γκρίζες ζώνες ανάμεσά τους, όπως και άτομα που συνδυάζουν περισσότερους από έναν χαρακτηρισμούς. Πόσοι από τους σημερινούς εργαζόμενους στην IT δεν παίξαμε έστω και για λίγο τα κακά παιδιά του IRC; Μπόρει να μην γλύφαμε τους ops στο #linux αλλά τα kick-ban party και τα takeover contests μεταξύ μας για πλάκα (και καμιά φορά και σοβαρά) δίνανε και παίρνανε... Πόσοι network admins και security consultants μπορούν ειλικρινά να πουν οτι δεν έκαναν ποτέ probing χωρις authorization. Ή οτι δεν έκαναν ποτέ μια πλάκα στον υπολογιστή συγκάτοικου/φίλου/συναδέλφου; Προσωπικά, τα «πειραγμένα» (με reboot, sleep 5 λεπτών κτλ.) ΒΑΤ και custom "h4x0R3d" bootsplash των '98 ήταν τα αγαπημένα μου.

Java, προγράμματα που χάνουν λάδια και μια τρελή ιδέα...

Κοιτάξτε αυτό το line από top: 18233 erebus 20 0 311m 88m 25m S 0.7 8.8 9:12.54 java Να ´ναι καλά ο azureus... Τέτοια σπατάλη μνήμης δεν την βρίσκεις εύκολα. Τουλάχιστον, με την sun-jre 1.5 δεν δείχει να έχει memory leakage όπως με την blackdown που μετά από 2 ημέρες αναμμένος μου έκανε το responsivity του desktop σώβρακο. Απαράδεκτο για ένα μηχάνημα που αφήνω on ακόμα και 30 ημέρες και βάλε... Το καλό βέβαια είναι ότι έστω κι έτσι, αν το κλείσω το ρημάδι, everything is back to normal, χωρίς να πρέπει να κλείσω τον Χ η ακόμα και ολόκληρο το pc - μια μεγάλη διαφορά με το "άλλο" OS από το Redmond :-P Γενικά πάντα μου την έσπαγε η java, είχα πάντα την εντύπωση πως τα προγράμματα γραμμένα σε java ήταν "τεράστια", δυσκοίλια και γενικώς μαλακισμένα εκ σχεδιασμού λόγω της VirtualMachine. Την ανωμαλία που παρουσιάζει ο azureus όμως δεν ξέρω πως να την δικαιολογήσω έστω και βρίζοντας την java. Κι αυτό μου γέννησε μια αμφιβολία: μήπως δεν φταίει η java που τόσα προγράμματα είναι χάλια αλλά οι ίδιοι οι coders; Μήπως δηλαδή η java προσελκύει περισσότερους "ατζαμήδες" αφήνοντας ένα πρόγραμμα κουτσά-στραβά να δουλέψει ακόμα κι όταν ο interpreter θα έπρεπε να το αρπάξει και να το στείλει (πακέτο ίσως με τον coder παρέα) κατευθείαν στο /dev/null; IANAP, όχι τουλάχιστον σε java, οπότε ας μου εξηγήσει κάποιος πιο "ειδικός" το πως και το γιατί... Η τρελή ιδέα τώρα... Μιλώντας με έναν φίλο για μνήμη με το κιλό που μπορείς να βάλεις σε ένα καινούριο pc (βλέπε 4Gb), είπα για πλάκα: "καλά εκεί πάνω φορτώνεις κι ολόκληρο το OS". Η "ιδέα" έκανε κλικ και στους δυο μας ταυτόχρονα... Γίνεται να φορτώσεις με initrd τα ποιο critical κομμάτια σε ramfs κατά το boot. Εμπρός λοιπόν με το du -sh να δούμε πόσο θέλουμε για /bin, /sbin, /lib, /usr/bin, /usr/sbin, /usr/lib, /usr/include, /usr/kde/3.4, /opt/openoffice και /opt/java στο ομολογουμένως "παραφορτωμένο" desktop box μου. Απάντηση; Κάτι ψιλά λιγότερο από 2Gb. Αν σκεφτείς τώρα πως με ένα Gb RAM είμαι κομπλέ στο παρόν pc μου (για να κάνει swap πρέπει να έχει συμβεί ένας θεός ξέρει τι) και συνυπολογίσεις το overhead από το 64bitο αλλά και το prelinking όπου συμφέρει (είπαμε, αν είναι να κάνεις μια μαλακία να την κάνεις ολόκληρη), ένα Athlon64 με 4Gb μνήμη είναι ότι πρέπει για τούτη την παλαβομάρα. Μόνο πρόβλημα είναι πως τα modifications (κυρίως installs) δεν θα γράφονται στον δίσκο και σε ενδεχόμενο shutdown/power-loss θα χάνονται αν δεν κάνεις dump στο δίσκο μέσα από cron-job αρκετά συχνό ώστε να σου γυρνάει boomerang το performance. Μία λύση θα ήταν να "χακέψω" το emerge (είπαμε, τρελός και παλαβός χρήστης gentoo) ώστε να κάνει παράλληλο install σε RAM και δίσκο κι ας δείχνει ψιλοπερίπλοκο με διπλά mount points και τρέχα γύρευε. Διαφορετικά, το να κάνεις reboot σε νορμάλ σύστημα (στο δίσκο όλα, boot option χωρίς το initrd) για να κάνεις install μια μαλακίτσα, well, it defies the reason... Θα μ´άρεσαν που λέτε όλα αυτά, και μάλλον θα το δοκίμαζα... αν δεν είχα το πιο βασικό πρόβλημα απ´ όλα και καμία λύση: που να τα βρω τα φράγκα να στήσω τέτοιο μασίνι ρε μάγκες; Εδώ κηνυγάμε τις δουλειές μπας και την βγάλουμε ψιλοκαθαρή, θα πάω να δώσω ένα χιλιαρικάκι για να "ξεκαυλώσω"; Και βλέπεις τους καφρο-gamers, να ψωνίζουν 64bitα με τα λεφτά του μπαμπά για να παίξουν GTA Sant Andreas σε ΠΑΤΖΟΥΡΙΑ (τα γνωστά, του Redmond) που ανάθεμα κι αν χρησιμοποιούν έτσι έστω και την μισή τεχνολογία που τους παρέχεται... Αλλά εντάξει, τι μου φταίνε κι αυτοί; Αφού τα έχουνε, καλά κάνουν και τα χαλάνε. Ααααχχχ, life ain't fair!!!

"Εγκαίνια..."

Σήμερα ξεκινάει το blog μου, "stories of the keyboard." Γιατί το κάνω; Πιο πολύ από περιέργεια υποθέτω, να δω τις αντιδράσεις του κόσμου στις ιδέες μου. Φυσικά, όντας κάτι εντελώς καινούργιο για μένα, το blog θα περάσει από πολλές αλλαγές, ιδίως στο layout, μέχρι να βρω λιγάκι την άκρη μου. Από τα default layouts, σχεδόν όλα έχουν fixed width οπότε είναι περίπου αναγκαστική η τωρινή επιλογή. Γιατί όχι fixed width; Γιατί καταντάει σπαστικό όταν έχεις μεγάλη ανάλυση στην οθόνη (προσωπικά έχω 1600x1200) οπότε και βλέπεις μια στενή λουρίδα κειμένου μέσα στο απέραντο κενό. Ακόμα πιο εκνευριστικό γίνεται μάλιστα όταν μεγαλώσεις τα fonts για να διαβάσεις πιο άνετα (βλέπε: καρεκλα γυρμένη πίσω, στο ένα χέρι το φραπέ και στο άλλο η ροδέλλα του mouse). Τελικά μπορεί η html να είναι η πιο διαδεδομένη markup language και να έκανε θαύματα στην εξάπλωση του internet, αλλά άμα την ζορίσεις τρώει φοβερά κωλλύματα που ακόμα και προγενέστερες markup δεν είχαν ποτέ (α ρε, LaTeX που θέλετε...) Ξεκινάμε λοιπόν και η πρώτη ερώτηση, μάλλον ρητορική... Πόσοι έλληνες και πόσο βαθειά αντιλαμβάνονται την τεχνολογία της πληροφορικής; Σίγουρα θα πειραχτούν αρκετοί και θα σπεύσουν να "σηκώσουν την σημαία" της εθνικής μας έπαρσης και ψευτοπερηφάνειας. Ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους υπόλοιπους ευρωπαίους κτλ. Μπούρδες... Και μάλιστα μπούρδες που δημοσιεύονται στα έντυπα μέσα ή, ακόμα χειρότερες, στα ραδιοτηλεοπτικά. Ο τελευταίος πανικός με τα worms (Zotob κτλ.) που εκμεταλεύονται το φρέσκο PnP vulnerability της MS με έκανε απλά να ξαναθυμηθώ την κατάντια μας στον τομέα αυτό. Οι "κακοί" άνθρωποι (λανθασμένα αποκαλούμενοι hackers) και τα βρωμερά "σκουλίκια" τους. Μάλιστα... ακόμα όμως δεν είδα άρθρο στον ελληνικό τύπο να μιλάει για τους "αργόσχολους" administrators γιατί το patch που έκλεινε την τρύπα εκδόθηκε από την MS μία ολόκληρη εβδομάδα πριν την τρικυμία. Κι αφού προσβάλει τα windows 2000 κι όχι τα XP, μιλάμε κυρίως για μηχανάκια σε εταιρίες, όχι το σπιτίσιο καβουρδιστίρι του κάθε πικραμένου. Συγνώμη κύριοι αλλά μια ολόκληρη εβδομάδα, τι κάνατε; Ίσως γιατί δεν φταίνε οι καημένοι οι admins... Γιατί μετά την φούσκα του dot com, οι εταιρίες και κυρίως οι αμφιβόλου εξυπνάδας "μανατζερίστες" τους βλεπουν την ΙΤ σαν τον απόλυτο εχθρό στα λογιστικά τους τα βιβλία. Μια φούσκα φυσικά που τα ίδια πρόσωπα προκάλεσαν αφού δεν ήξεραν ούτε τι ούτε πώς να το επιτύχουν κι έβλεπαν το internet σαν να ήρθε από τον Άρη. Βλέπουν λοιπόν αυτοί οι κύριοι τους admins να σουλατσάρουν εν γένει και σου λέει, τι τους θελούμε και τους 10; Περικοπές!!! Εμ, κύριοι, στα ζόρικα χρειάζονται οι πολλοί... μόνο που δεν μπορείς να ξέρεις από πριν πότε θα έρθει η καταιγίδα. Σαν φανατικός linuxας, θα μπορούσα απλά να βάλω τα γέλια και να κοροιδεύω τους δύσμοιρους χρήστες windows. Δεν θα το κάνω! Πρώτα απ´ όλα γιατί στο εταιρικό περιβάλλον τις αποφάσεις δεν τις παίρνουν αυτοί που ξέρουν αλλά αυτοί που θα έπρεπε να ξέρουν και μάλλον κοιμούνται. Δεύτερον γιατί ακομα και το κακότυχο (τύχη μόνο; μάλλον λάθος προτεραιότητες στην σχεδίαση) αυτό λειτουργικό μπορεί να προστατευθεί από τα περισσότερα κακά που το βρίσκουν αν κάποιος που ξέρει τι κάνει, αφεθεί να κάνει την δουλειά του. Αυτοί που θα έπρεπε να ξέρουν όμως κοιμούνται: "αφού στο σπίτι μου το κάνω και μόνος μου αυτό", "σιγά την δουλειά" κτλ. Ίσως κάπως έτσι εξηγήται και η ξεφτίλα της vodafone με το απαράδεκτο downtime. Αστοχία στο λογισμικό λέει... Η ίδια ακριβώς αστοχία και στον εφεδρικό server... Μάλιστα... Δεν είναι η κακή η τύχη, κάποιος δεν ήξερε ή δεν τον άφησαν να κάνει την δουλειά του, όπως, π.χ., αρκετό testing πριν μπουν οι server στην παραγωγή. Αλλά οι μανατζερίστες πιέζουν, "we need this YESTERDAY!" Δεν είδα όμως κάνενα άρθρο να πιέσει, "γιατί δεν δούλεψε ο backup server;", "αφού το bug εμφανίστικε και στον backup server, το λάθος είναι συστηματικό, δεν θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί;", "γιατί ένα crash σε εποχή και ώρα όχι ιδιαίτερου φόρτου;", "τα μόνα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της εποχής για τις τηλεπικοινωνίες ειναι οι υψηλές θερμοκρασίες και οι πολλές άδειες - υπάρχει κάποια σύνδεση με το συμβάν;". Αλλά όχι, φταίει η κακή η τύχη, φταίνε οι κακοί οι hackers και τα βρώμικα σκουλίκια. Αλλά για τι πράγμα μιλάμε; Όταν πριν λίγο καιρό στην ευρωβουλή γινόταν της τρελής για τα software patents, οι δικοί μας αντιπρόσωποι κοιμούνταν. Στα τόσα email που στάλθηκαν προς ευρωβουλευτές όλων των εθνικοτήτων κι όλων των ρευμάτων, έβλεπες να απαντούν (θετικά ή αρνητικά, δεν έχει σημασία) εντός ωρών ή το πολύ σε μία - δύο ημέρες. Εκτός φυσικα από τους έλληνες. Ούτε μία απάντηση... Ίσως δεν ήξεραν το θέμα (κι ας έπρεπε να ψηφίσουν επ´ αυτού εντός ημερών), ίσως πάλι τα email "φιλτράρονται" απο κάποια γραμματέα κι αφού ούτε με εξουσία, ούτε με λεφτά ούτε και με ρουσφέτι έχουν να κάνουν... πάνε στον κάλαθο των αχρήστων. Όταν η νηπειακή ακόμα (ωστόσο από τις ελάχιστες αναπτυσόμενες στον ελλαδικό χώρο) βιομηχανία τεχνολογιών πληροφορικής βρεθεί δεμένη χειροπόδαρα από τις πατέντες και τα λαμόγια... θα μας φταίνε οι κακές μεγάλες πολυεθνικές. Οι κακές οι πολυεθνικές, η κακή η τύχη, οι κακοί οι hackers, τα βρώμικα σκουλίκια... Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ! Να τι φταίει!